همدلی در دانشجویان پزشکی و رابطه آن با سن، جنس و دینداری در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

زمینه و هدف همدلی یکی از مولف ه های اصلی رفتارهای اجتماعی در روابط بی نفردی است. همدلی نقش مهمی در تعامل پزشک و بیمارایفا م یکند. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان همدلی در دانشجویان پزشکی و ارتباط آن با سن، جنس و باورهای دینی در دانشگاهعلو مپزشکی جند یشاپور اهواز در سال 1399 انجام شده است.روش بررسی در این مطالعه توصیف یمقطعی، 361 نفر از دانشجویان پزشکی به روش نمون هگیری دردسترس مورد بررسی قرار گرفتند.برای جم عآوری اطلاعات، از 2 پرس شنامه همدلی جفرسون و نگر شسنج مذهبی گلاک و استارک استفاده شد. داد ه ها با استفاده از آزمونتی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تحلیل شدند.یافت ه ها میانگین نمره همدلی دانشجویان 82 / 14 ± 42 / 106 و میانگین نمره دی نداری دانشجویان 19 / 14 ± 04 / 57 بود. فقط بین همدلیو بعد عاطفی باورهای دینی رابطه آماری معن ادار مشاهده شد) 125 / P=0/018 ، r=0 (. اما بین همدلی با نمره کل دی نداری و سایرابعاد دی نداری رابطه معن اداری مشاهده نشد. میانگین نمره همدلی در دانشجویان دختر ب هطور معن اداری از دانشجویان پسر بیشتر بود) 109/15 در مقابل 02 / 103 ؛ 001 0/ P˂0 (. تحلیل رگرسیون نشان داد بعد عاطفی دی نداری و سن و جنس دانشجویان ب هعنوان متغیرپی شبین قادر هستند سطح همدلی را در دانشجویان پی شبینی کنند.نتیج هگیری یافت ه های مطالعه نشان داد سطح همدلی دانشجویان پزشکی بالاتر از میانگین و در سطح نسبتا مطلوب است و تنها بعد عاطفیباورهای مذهبی با همدلی همبستگی مثبت و معن اداری دارد. ب اتوج هبه اهمیت همدلی ب هعنوان یک فضیلت اخلاق حرف های، برنام هریزیبرای تقویت همدلی با بیماران و گنجانیدن این موضوع در برنامه درسی دانشجویان، در راستای ارتقای سلامت روانی و معنوی بیمارانپیشنهاد م یشود.