تحلیل نقوش و صفحه آرایی قرآن میر عبدالقادر حسینی شیراز ی از مکتب هند و مقایسه آن با قرآن روز بهان شیراز ی از مکتب شیر از (از مجموعه نفایس آستان قدس رضو ی)

با ورود اسلام به ایران و سایر نقاط به ویژه در دوره صفوی، تذهیب های قرآنی دارای اهمیت و ارزش زیبایی شناسی خاصی گردید. در این دوره بین ایران و هند ارتباطاتی ویژه در زمینه هنری ایجاد و درنتیجه دامنه تحقیقات هنری گسترش یافت. در ایران، بهترین مذهبان تنها در پایتخت ساکن نبودند. در سراسر قرون نهم و دهم هجری قمری، شیراز یکی از مراکز اصلی تدوین کتب دست نویس به شمار می آمد. این پژوهش برآن است که با انتخاب هدفمند دو قرآن نفیس از موزه آستان قدس رضوی، قرآن روزبهان شیرازی با شماره ثبت 136 از مکتب شیراز و قرآن عبدالقادر حسینی شیرازی با شماره ثبت 106 مربوط به مکتب هند و ایرانی -هر دو از قرآن های شاخص در مکتب های عنوان شده در دوره زمانی صفوی- را مورد مطالعه و تطبیق قرار دهد. سوال اصلی این است که چه شباهت ها و تفاوت هایی بین سبک تذهیب در قرآن میر عبدالقادر حسینی شیرازی و قرآن روزبهان شیرازی دال بر اثرگذاری مکتب شیراز بر مکتب هند و ایرانی یا بالعکس وجود دارد؟ هدف اصلی پژوهش دستیابی به ویژگی هایی تذهیب های مکتب هند و ایرانی است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی با رویکرد تطبیقی است. در این روش علاوه بر معرفی این آثار نفیس و هنرمندان آن ، با بررسی تذهیب و صفحه آرایی و تطبیق آن ها با یکدیگر، ویژگی های هر مکتب مورد مطالعه قرار داده می شود. همچنین پژوهش بر پایه مطالعات کتابخانه ای و استفاده از منابع اینترنتی خواهد بود. نتایج حاصله نشان می دهد کتابت قرآن در هند بیشتر تحت تاثیر هنرمندان ایرانی به خصوص هنرمندان مکتب شیراز بوده است و تبادل هنری و فرهنگی در این دوره با توجه به شیعی مذهب بودن قطب شاهیان بیش از پیش مشهود می شود، چنانکه صفحه آرایی و آرایه های تذهیبی قرآن عبدالقادر حسینی و قرآن روزبهان مشابه صفحه آرایی های صفوی است. استفاده از رنگ های خاص و ترکیبی که از اختصاصات سبک روزبهانی است در هر دو قرآن مشترک می باشد. در این میان در تذهیب های قرآنی میر عبدالقادر برخی ویژگی ها ازجمله نوع پرکاری در تذهیب و علاقه به طبیعت گرایی با گل های ریز و فراوان دیده می شود که از تاثیرات مکتب هند بر مکتب شیراز است