سنجش میزان آنتوسیانین و آنتیاکسیدان عصاره سه گونه مهم جلبکی در سواحل شمالی دریای عمان

حضور ماکروجلبک ها در زیستگاه های آبی بسیار حایز اهمیت می باشد. این گیاهان امروزه به عنوان منابع غنی از آنتی اکسیدان های طبیعی مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته اند. آنها اثرات سودمند متعددی روی فعالیتهای بیولوژیکی مانند آنتی اکسیدان ها و سمیت سلولی از خود نشان داده اند. در همین ارتباط در پژوهش حاضر خواص آنتی اکسیدانی سه گونه از ماکرو جلبک های بومی در سواحل شمالی دریای عمان (استان سیستان و بلوچستان) بررسی و مقایسه شد. نمونه برداری در فصول پاییز و زمستان 1397 از سواحل شمالی دریای عمان (خلیج چابهار) انجام شد. نمونه های مورد مطالعه شامل یک گونه جلبک سبز (Ulva lactuca) و دو گونه جلبک قهوه ای (Sargassum illicifolium و Nizamuddinia zanardinii) بود. این گونه ها به شکل غالب در سواحل شمالی دریای عمان حضور دارند. بعد از نمونه برداری جلبک ها توسط آب دریا و سپس آب شیرین شستشو شدند.سپس نمونه های تهیه شده خشک و سپس آسیاب گردیدند. تهیه عصاره در سه مرحله انجام شد. مراحل اول و دوم توسط آب مقطر و مرحله سوم توسط حلال متانول بود. سنجش میزان آنتوسیانین و محتوای فلاونوییدی به روش اسپکتوفتومتری انجام شد. خواص آنتی اکسیدانی نیز با اندازه گیری قدرت مهارکنندگی یون آهن اندازه گیری گردید. بر اساس نتایج پژوهش، اختلاف معنی داری در شاخص های اندازه گیری شده بین گونه های مورد مطالعه مشاهده شد (0/05>p). میزان آنتوسیانین تام در عصاره S. illicifoliu، N. zanardinii و U. lactuca به ترتیب، 1/14±8/31، 1/36±5/19 و 1/84±3/59 میلی گرم در 100 گرم وزن خشک اندازه گیری شد (0/05>p). هم چنین محتوای فلاونوییدی تام نیز بین عصاره های مورد مطالعه به ترتیب 2/71±27/40، 1/14±21/12 و 0/12±0/39 میلی گرم کویرستین بر 100 گرم وزن خشک و قدرت مهارکنندگی یون آهن به ترتیب 0/36±1/21، 0/10±0/67 و 0/12±0/60 بود (0/05>p). در مجموع نتایج حاضر نشان داد که میزان آنتوسیانین، محتوای فلاونوییدی و قدرت مهارکنندگی یون آهن در عصاره S. illicifolium به شکل معنی داری بالاتر از عصاره های U. lactuca و N. zanardinii می باشد.