ارزیابی مدل های مختلف برآورد فرسایش پذیری خاک در خاک های لسی استان گلستان

برای انجام این تحقیق، پس از بررسی های اولیه اجزای واحد ارضی به عنوان واحد کاری در محدوده مورد مطالعه انتخاب شد. برای این منظور 48 نمونه از خاک سطحی در عمق 10-0 سانتی متر جمع آوری شد. ویژگی های فیزیکوشیمیایی خاک شامل بافت و دانه بندی ذرات خاک، آهک خنثی و ماده آلی در آزمایشگاه و ساختمان خاک در صحرا اندازه گیری شد. هدایت هیدرولیکی اشباع خاک با استفاده از روش بارافتان در نمونه خاک مغزه گیری شده (استوانه ای به قطر 5 و ارتفاع 5 سانتی متر) اندازه گیری شد. سپس مقادیر فرسایش پذیری خاک با 5 روش نموگراف ویشمایر و اسمیت، روش توری، روش واعظی، روش شیرازی و شبیه ساز باران تعیین شد. سپس با استفاده از شاخص های MAD، RMSE و MAPE، دقت و صحت مدل ها مقایسه شد. نتایج نشان داد که مدل واعظی بیشترین دقت را برای تعیین فرسایش پذیری خاک در حوزه آبخیز عرب قره حاجی دارد (RMSE=0.00225)، اما این روش فرسایش پذیری خاک را 34 درصد کمتر از مقدار واقعی برآورد می کند. بعد از روش واعظی، روش شیرازی برای برآورد عامل فرسایش پذیری خاک مناسب تر بوده است (RMSE=0.03600). نتایج همچنین نشان داد که سه روش شیرازی، توری و نموگراف ویشمایر و اسمیت برای تعیین فرسایش پذیری خاک به ترتیب 2/11، 9/21 و 6/18 برابر نسبت به داده های واقعی بیش برآوردی داشته است.