بررسی سبکی لایه واژگانی غزلیات قاری عبدالله بر پایه سبک شناسی لایه ای

سبک شناسی لایه ای یکی از شگردهای جدیدی سبک شناسی است که با بهره گیری از آن می توان متون ادبی را به شیوه درون متنی و بر اساس لایه های سازنده (آوایی، واژگانی، نحوی، بلاغی و فکری) مورد بررسی و تحلیل قرار داد. در میان سایر انواع، سبک شناسی لایه ای از جمله دقیق ترین شیوه های معمول در توضیح آثار ادبی است که با استمداد آن می توان از یک سو مشخصه های مهم زبانی اثر را انگشت نشان ساخت و از سوی دیگر، به ایدیولوژی ایجادگر ادبی و فکر حاکم بر اثر پی برد. در این مقاله تلاش شده است تا ویژگی های سبکی غزلیات ملک الشعراء قاری عبدالله در لایه واژگانی با رویکرد (توصیفی- تحلیلی) مورد بررسی قرار گیرد. پس از بررسی و دقت، یافته های پژوهش نشان می دهد که در سروده های قاری بسامد واژگان انتزاعی، رمزگان مربوط به خرابات و طریقت، واژه های عام و ترکیب های اضافی بسیار بالا بوده است؛ هم چنان کاربرد واژگان عامیانه و نوواژه ها مطلبی دیگری است که باعث تشخص سبکی شاعر در لایه واژگانی گردیده است.