بررسی تاویل از دیدگاه علامه طباطبائی در تفسیر المیزان

در این پژوهش تلاش شده است دیدگاه علامه طباطبایی در المیزان فی تفسیر القرآن در خصوص تاویل قرآن و حصر این ویژگی نزد خداوند و یا دیگر افراد، بررسی و تبیین شود. المیزان فی تفسیر القرآن متعلق به علامه طباطبایی از جهات متعدد از قبیل بحث هایی روایی و تطبیقی و بحث موضوعی دارای اهمیت است. به نظر علامه تاویل ناظر به امور عینی و متعالی از آن است که شبکه های الفاظ به آن احاطه یابد بلکه خداوند آن ها را برای تقریب به ذهن ما به قید الفاظ مقید کرده است.
تحقیق کنونی پژوهشی است با عنوان «بررسی تاویل از دیدگاه علامه طباطبایی در تفسیر المیزان» که در آن تلاش شده است ضمن بررسی معنا و مفهوم تاویل در بعد لغت و معناشناسی، دیدگاه های مفسر بزرگ جهان تشیع مرحوم علامه طباطبایی صاحب تفسیر المیزان موردبررسی قرار گیرد.
علامه طباطبایی تاویل را از سنخ دلالت لفظی ندانسته بلکه آن را از قبیل حقایق خارجیه می داند نتیجه می گیرد «حق در تاویل این است که بگوییم: تاویل، واقعیتی است که مستند بیانات قرآن، اعم از حکم، حکمت یا موعظه قرار می گیرد. تاویل از امور عینی است و فراتر از آن است که قالب های الفاظ، آن را فراگیرد. ازآنجاکه دفاع از کرامت قرآن از اساسی ترین وظایف دینی هر فرد مسلمان است، علماء و اندیشمندان اسلام ازجمله علامه طباطبایی، در این زمینه تلاش های بسزایی کرده اند، در این مقاله سعی بر این است تا علاوه بر بررسی تاویل ابعاد اعجاز ازلحاظ علمی، فصاحت و بلاغت، خبرهای غیبی، عدم اختلاف در آن، از جهت آورنده اش و ابعاد اعجاز در تمام زمینه ها را به روش توصیفی تحلیلی با رویکرد قرآنی روایی دیدگاه علامه را موردبررسی قرارگرفته است.