اثربخشی آموزش خویشتن داری جنسی بر اساس آموزه های اسلامی برتکانشگری جنسی، نگرش به پیشگیری از بارداری و نگرش به بیماری های مقاربتی دانشجویان دختر

آموزش خویشتنداری جنسی نقش مهمی در جلوگیری از رفتارهای جنسی پرخطر دارد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خویشتن داری جنسی بر اساس آموزه های اسلامی برتکانشگری جنسی، نگرش به پیشگیری از بارداری و نگرش به بیماری های مقاربتی دانشجویان دختر انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دختر مجرد شهر اصفهان در سال تحصیلی 97-1398 بود. در این پژوهش 30 دختر مجرد با رضایت آگاهانه و داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند (15 نفر در هر گروه). دختران حاضر در گروه آزمایش، آموزش خویشتنداری جنسی را طی 8 هفته در 8 جلسه 90 دقیقه ای به صورت گروهی دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس فزون کنش جنسی (رید، 2011)، پرسشنامه نگرش به پیشگیری از بارداری (میرزایی علویجه و همکاران،1390) و پرسشنامه نگرش به بیماری های مقاربتی (فرازمند، 1395) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش خویشتن داری جنسی بر اساس آموزه های اسلامی برتکانشگری جنسی، نگرش به پیشگیری از بارداری و نگرش به بیماری های مقاربتی دانشجویان دختر تاثیر معنادار داشته است (01/0>P). بدین صورت که این آموزش توانسته منجر به کاهش تکانشگری جنسی و افزایش آگاهی و نگرش به پیشگیری از بارداری و بیماری های مقاربتی شود. با توجه به نتایج پژوهش، می توان از آموزش خویشتن داری جنسی بر اساس آموزه های اسلامی به منظور کاهش تکانشگری جنسی و افزایش آگاهی و نگرش به پیشگیری از بارداری و بیماری های مقاربتی در دختران مجرد به عنوان یک روش مداخله ای موثر بهره گرفت.