درک قابلیت اثرگذاری سمن ها در توسعه پایدار محیط زیستی استان مرکزی به شیوه پژوهش زمینه ای

با توجه به تغییر الگوی چالش های زیستی استان مرکزی در سه دهه اخیر و اولویت مدیریت بحران های محیط زیستی، بهره گیری از ظرفیت سمن ها به عنوان رویکردی کم هزینه و فراگیر ضرورت یافته است. بر این اساس پژوهش حاضر به بازسازی معنایی قابلیت اثرگذاری سمن ها در توسعه پایدار محیط زیستی استان مرکزی و پیامدهای آن به شیوه پژوهش زمینه ای می پردازد.

جامعه آماری دربردارنده همه فعالان سمن های محیط زیستی استان مرکزی است که با نمونه گیری نظری با 30 نفر از آن ها مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام یافته است. در تحلیل مصاحبه ها از شیوه نظام مند استراوس و کوربین بهره گرفته شده است.

از کدگذاری داده ها، 114 کد اولیه، 28 مقوله فرعی و 11 مقوله اصلی استخراج و در یک مدل پارادایمی شامل شرایط علی، مداخله گر، زمینه ای، راهبردها و پیامدها ارایه شد. شرایط علی شامل عوامل ساختار و عوامل کارگزاری، شرایط زمینه ای شامل متغیرهای تجارب تلخ در سمن ها و شبکه حمایت محیط زیستی و شرایط مداخله گر شامل مدیریت دانش و فن آوری، آموزش و تبادل تجربه دسته بندی شدند. فعالان سمن های محیط زیستی با راهبردهای سازمانی و تعامل با دولت سعی در اثرگذاری بر توسعه پایدار محیط زیستی دارند.

نتایج پژوهش حاکی است راهبردهای سازمانی در قالب نوآوری، تشویق فعالیت های اقتصادی سبز و فعالیت های نمادین و راهبردهای تعامل با دولت، از جمله امنیت زدایی از فعالیت سمن ها، ورود در نهادهای تصمیم ساز دولتی و حمایت گیری از نهادهای دولتی و مردمی موجب تسهیل دستیابی سمن های محیط زیستی به اهداف خود در توسعه پایدار محیط زیستی می شود.