طراحی مدل پایداری کسب وکار در صنعت خودرو ایران

امروزه پایداری به عنوان نوعی الزام برای کسب وکارها تلقی می شود. سازمان ها برای تداوم فعالیت شان در محیط پویا و پیچیده تجاری کنونی نیازمند داشتن مدلی مناسب هستند. بر این اساس در پژوهش حاضر به طراحی مدل پایداری کسب وکار در صنعت خودرو ایران پرداخته می شود.

روش شناسی: 

پژوهش حاضر از لحاظ هدف توسعه ای، از لحاظ ماهیت، اکتشافی و از لحاظ نوع داده ها یک پژوهش آمیخته است. الگوی مفهومی پایداری کسب وکار در بخش کیفی با استفاده از روش فراترکیب شناسایی شد. الگوی پژوهش در بخش کمی توسط داده های پرسشنامه با مدل سازی معادلات ساختاری و تحلیل عاملی تاییدی مورد آزمون قرار گرفت. جامعه آماری در بخش کیفی شامل مقالات و گزارش های پژوهشی پایگاه های علمی معتبر در بازه زمانی 2002 تا2021 و 1390 تا 1400 بود. جامعه آماری تحقیق در بخش کمی شامل کارشناسان و خبرگان صنعت خودرو ایران بود و تعداد 255 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. داده های کیفی با استفاده از الگوی هفت مرحله ای سندلووسکی و بارسو و داده های کمی در نرم افزار لیزرل و با تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند.  

بر اساس تحلیل داده ها، ابعاد اصلی پایداری کسب وکار در سه مقوله زیست محیطی (با 6 مفهوم و 40 کد)، اجتماعی (با 8 مفهوم و 45 کد) و اقتصادی (با 3 مفهوم و 19 کد) دسته بندی شدند. همچنین، یافته های کمی حاصل از تحلیل عاملی تاییدی مرتبه اول و دوم نشان داد که بارهای عاملی تمامی متغیرهای مدل و مقدار معناداری آنها  بیشتر از سطح قابل قبول است.

دستیابی به پایداری کسب وکار در صنعت خودرو مستلزم توجه به سه مقوله اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی است. مدیران صنعت خودروسازی می توانند راهبردهای  پایداری کسب و کار را با تمرکز بر شاخص های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی تدوین و اجرا نمایند.