ارزیابی تاریخمندی روایات طبی بر اساس الگوی شناسایی تاریخمندی روایات

ارزیابی موضوع تاریخمندی در مورد روایات، که با هدف یافتن نحوه صحیح کاربرد روایات با توجه به تاثیر شرایط تاریخی بر صدورشان، صورت می پذیرد؛ در روایات طبی، به جهت ارتباط مستقیم با سلامتی افراد کاربرد ملموس تری می یابد. وقتی وابستگی یک روایت طبی به شرایط تاریخی صدورش تایید شود، کاربرد آن وابسته به تحلیل درست این شرایط خواهد بود و لازمه تحلیل درست، استفاده از الگویی روشمند است. بنابراین در این پژوهش موضوع تاریخمندی روایات طبی، بر اساس الگوی شناسایی روایات تاریخمند با فرایند تفکیک وجوه تاریخمندی، شناسایی قراین در هر وجه و مشخص ساختن شدت تاثیر قراین، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد با وجود قطعی بودن تاثیر شرایط تاریخی بر صدور و تفسیر روایات طبی، در خصوص میزان و شدت این تاثیر، قطعیت از پیش مشخصی وجود ندارد اما این میزان را در هر روایت، می توان به شکل کیفی تعیین کرد و آن را در طیفی از موثر تا بی تاثیر دسته بندی کرد. بر این اساس روایاتی که در آن ها قراین موثر زمانی، مکانی و خطابی قابل شناسایی است، تاریخمند و روایاتی که در آن ها چنین قراینی قابل شناسایی نیست غیر تاریخمند محسوب می شوند. این قراین خود به دو نوع مستقیم و غیر مستقیم تقسیم می شوند. قراین مستقیم در الفاظ حدیث مشاهده می شوند، و قراین غیر مستقیم در مفهوم گسترده حدیث مشاهده می شوند.