الویت گذاری دوره های آموزش ضمن خدمت پرستاری با رویکرد تصمیم گیری چند معیاره

 تعیین الویت نیاز آموزشی اولین گام برای برنامه ریزی آموزش پرستاران و در واقع نخستین عامل ایجاد و تضمین اثربخشی کارکرد آموزش و بهسازی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین الویت دوره های آموزش ضمن خدمت پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بابل با رویکرد تصمیم گیری چند معیاره انجام شد.

 این پژوهش یک مطالعه توصیفی-مقطعی است. تعداد 18 شرکت کننده به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از پرستاران، مدیران پرستاری، سرپرستاران و سوپروایزرهای شاغل در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی بابل وارد مطالعه شدند. با استفاده از یک پرسشنامه، مشخصات کلیه دوره های آموزشی ضمن خدمت جمع آوری شد و بعد از حذف دوره های غیر مشترک ، 21 دوره شناسایی شدند. پس از بررسی متون و مصاحبه های نیمه ساختاریافته، 15 شاخص تاثیرگذار جهت انتخاب این دوره ها شناسایی شدند. با استفاده از یک پرسشنامه روا و پایا، به مقایسه زوجی این معیارها نسب به یکدیگر و همچنین مقایسه زوجی بین دوره ها پرداخته شد و با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، رتبه بندی دوره ها هم بر اساس اهمیت و هم بر اساس ضرورت انجام شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزارهای Expert Choice-11 و SPSS-12 انجام شدند.

نتایج نشان می دهد که بر اساس اهمیت، دوره های ایمنی بیمار (078/0) و اشکال دارویی و نحوه تجویز آنها (014/0) و بر اساس ضرورت، دوره های ایمنی بیمار (091/0) و تفسیر سی تی اسکن مغز برای پرستاران (017/0) به ترتیب بالاترین و پایین ترین رتبه را در هر حالت به خود اختصاص داده اند.

نتیجه گیری:

 اگرچه تفاوت اندکی در رتبه برخی از دوره های شناسایی شده وجود دارد اما بطورکلی، دوره هایی که رتبه های بالا را به خود اختصاص می دهند در هر دو حالت (اهمیت و ضرورت)، تقریبا یکسان می باشند. بنابراین بمنظور ایجاد و تضمین اثربخشی کارکرد آموزش و بهسازی آن برای پرستاران، برنامه ریزهای دوره های ضمن خدمت و سوپروایزرهای آموزشی می توانند ابتدا الویت گذاری دوره ها را بر اساس اهمیت و ضرورت انجام داده و سپس به ترتیب اقدام به برگزاری دوره ها نمایند تا برای پرستاران کاربردی تر، موثرتر و مقرون به صرفه تر باشند.