قدرت پیشگویی کنندگی سازه های مدل اعتقاد بهداشتی در انجام کمک های اولیه توسط مادران دارای کودک زیر 6 سال در زمان سانحه

 بررسی رفتار مادران به هنگام وقوع سانحه برای کودک در برنامه ریزی های لازم در راستای توانمندسازی مادران و حفظ سلامت کودکان می تواند موثر باشد. لذا مطالعه حاضر به عنوان یک نیازسنجی آموزشی و با هدف تعیین قدرت پیشگویی سازه های مدل اعتقاد بهداشتی در انجام کمک های اولیه توسط مادران دارای کودک زیر 6 سال در زمان سانحه در شهرستان ازنا انجام پذیرفته است.

 پژوهش حاضر مطالعه مقطعی- تحلیلی بر روی 100 نفر از مادران دارای کودک کمتر از 6 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر ازنا در سال 1401-1400 می باشد. روش گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته پایا و روا بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی بوده است. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار spss 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

 میانگین و انحراف معیار سن مادران 56/3 ± 41/27 سال، سن کودکان 38/1 ± 9/2 سال مشاهده شد. میانگین نمرات آگاهی مادران 8/25، موانع درک شده 84/61، خود کارآمدی 08/64، عملکرد 74/21، بود. نتایج نشان داد که بین آگاهی، منافع درک شده همبستگی مثبت، بین خودکارآمدی و موانع  درک شده همبستگی منفی وجود داشت. در تحلیل رگرسیونی سن کودک و سازه های موانع درک شده و خودکارآمدی در مجموع 18 درصد (180/0=  R2) از تغییرات رفتار را پیشگویی نمودند.

باتوجه به تاثیرگذاری سازه های منافع درک شده و خودکارآمدی و موانع درک شده باید در توانمندسازی مادران جهت مدیریت صحنه به هنگام وقوع سانحه برای کودک برنامه های آموزشی با تاکید بر این سازه ها اجرا گردد.