توهین به مقدسات در اندیشه فقهی و مصادیق آن در حقوق کیفری ایران

در دین مبین اسلام به عنوان آخرین و کامل ترین دین آسمانی، مقدسات و شعایر الهی دارای جایگاه رفیعی در نگرش ایدیولوژیکی آن می باشد و به شدت مورد توجه شارع مقدس قرار داشته است. علاوه بر آیات متعدد قرآن کریم؛ احادیث، روایات، سنت و دلایل مختلف و متعددی از سوی پیامبر و امامان معصوم (ع) درباره لزوم احترام و پاسداشت منزلت امور مقدس و همچنین تقبیح هتک حرمت به مقدسات وارد شده است که به لحاظ انطباق حقوق کیفری ایران از فقه امامیه در جرم انگاری و برخورد با توهین کنندگان به مقدسات در نوشتار حاضر با نگاهی تحلیلی-توصیفی، با رویکردی تطبیقی این رفتار مخالف شرع را از منظر فقه و حقوق کیفری مورد کنکاش و بررسی قرار خواهیم داد و مساعی آن است که هم از لحاظ فقهی، مبانی حکم حرمت و ممنوعیت هتک حرمت به مقدسات در شرع مبین اسلام تبیین گردد. در پایان بدین نتیجه دست می یابیم که مقدسات جامعه شیعی ایران، به لحاظ منبعث شدن قوانین از سرچشمه وحی و به دنبال احکام فقهی، مورد مقبولیت سیاستگذاران کیفری قرار گرفته و برای ناقضین محرمات دینی کیفرهای حدی منظور و وضع نموده اند