مقایسه میزان اثر بخشی دو روش قصه گویی از طریق تصویر سازی و پانتومیم بر اختلالات عاطفی / رفتاری دانش آموزان دارای مشکلات شنوایی

مشکلات شنوایی اغلب زندگی اجتماعی کودکان سخت شنوا را با مشکل روبرو می کند. از اینرو پرداختن به راهکارهایی که به این افراد کمک کند از اهمیت برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اثر بخشی دو روش قصه گویی از طریق تصویر سازی و پانتومیم بر اختلالات عاطفی  رفتاری دانش آموزان دارای مشکلات شنوایی شکل گرفت. بدین منظور از جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر  ناشنوا 17-14ساله منطقه 20 شهر تهران که در سال 1400-1401 ، مشغول به تحصیل بودند به شیوه هدفمند و در دسترس  نمونه ای به حجم 24 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در  سه گروه  (8 نفر در گروه تحت آموزش قصه گویی از طریق تصویرسازی ، 8 نفر در گروه تحت آموزش قصه گویی با پانتومیم و 8 نفر در گروه کنترل) جایگزین شدند. در این پژوهش از فهرست عاطفی رفتاری کودک آخنباخ  استفاده شد. پرسشنامه ها توسط نرم افزار  SPSS22 و با آزمون آماری تحلیل کواریانس چند متغیری  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان دادند قصه گویی از طریق پانتومیم بر کاهش رفتارهای قانون شکنی (05/0< P) و قصه گویی از طریق تصویرسازی و پانتومیم به یک میزان  بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه (05/0< P) موثر است. بنابراین استفاده از روش قصه گویی از طریق تصویر سازی و پانتومیم برای کاهش  رفتارهای قانون شکنی و پرخاشگرانه در دانش آموزان با مشکلات شنوایی توصیه می شود.