چالش های مدیریت تریاژ بیولوژیک در پاندمی کووید-19: موانع و راهکارها

تغییرات ماهوی اپیدمی کووید-19 در سراسر جهان و همه گیری آن، بارها مدیریت و پروتکل های تشخیصی و حتی درمانی را دستخوش تغییر نمود. منظور از تغییر مفهوم تریاژ در واقع تعدیل روند تریاژ عادی بیمارستانی به تریاژ خاکستری و دو لایه است. در این مطالعه به ارزیابی میدانی نقاط قوت و ضعف مدیریت و تریاژ بیماران کووید-19 و طراحی الگوی تریاژ بیولوژیک در یک بیمارستان منتخب نظامی پرداخته شده است.

این تحقیق به لحاظ هدف از نوع توصیفی و به لحاظ روش، یک مطالعه کیفی است که با روش دلفی انجام شد. جامعه مورد مطالعه، متخصصین و نخبگان مرتبط با درمان کووید-19، شامل متخصصین طب اورژانس، عفونی، داخلی، ریه و بیهوشی و نیز کارشناسان و مدیران ارشد بیمارستانی در کمیته علمی کرونای دانشگاه بودند. نمونه گیری به روش هدفمند و با روش در دسترس انجام شد. با استفاده از بحث گروهی متمرکز، پانل های تخصصی و مصاحبه های کیفی نظرات افراد اخذ گردید. تحلیل نتایج دلفی در سه مرحله با آنالیز محتوی برای شناسایی موضوعات اصلی و استفاده از شاخص های توافق جمعی انجام گردید.

با برگزاری پانل خبرگان نتایح یافته های پژوهش در پانل های کیفی، نتایج در قالب سه مقوله ارایه شد. ابتدا نقاط ضعف و قوت پروتکل های موجود و ابلاغی وزارت بهداشت شناسایی شد. سپس راهکار های اجرایی برای بهبود و ارتقای پروتکل ترپاژ در بیمارستان توسط متخصصین در کمیته علمی کرونا ارایه و در نهایت الگوریتم اجرایی مورد توافق اکثریت خبرگان ارایه شد. جداسازی حداکثری بیماران از ابتدای ورود به واحد تریاژ خاکستری، استفاده از حداکثر ظرفیت اورژانس در پاندمی و بهره گیری از شیوه های هوم کر در جهت تسریع روند ترخیص بیماران بهبودیافته از مهمترین ویژگی های الگوریتم پیشنهادی است.

آموزش مناسب و تداوم این آموزش ها بر اساس آخرین یافته ها، جداسازی کامل محوطه تریاژ تا بستری بیماران کووید-19، استفاده از سازه های مقاوم، توسعه تخت های پشتیبان در اورژانس و انجام مانور های آمادگی در پاندمی های بیولوژیک بر اساس یک الگوریتم منسجم حایز اهمیت ویژه ای است.