اثربخشی هشت هفته تمرینات ورزشی در آب بر تعارضات زناشویی و خودتنظیمی هیجانی جانبازان غیرفعال شهر ایلام

امروزه تاثیرات مثبت فعالیت های ورزشی به عنوان یک روش غیر دارویی بر همگان روشن است. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی هشت هفته تمرینات ورزشی در آب بر تعارضات زناشویی و خودتنظیمی هیجانی جانبازان غیرفعال شهر ایلام انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه جانبازان شهر ایلام می باشد که از این تعداد 28 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه در دو گروه آزمایش (14 نفر) و کنترل (14 نفر) به عنوان نمونه انتخاب شد. جلسه های تمرین در آب به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 70 دقیقه، با گروه آزمایش برگزار شد. در این مدت، گروه کنترل در هیچگونه برنامه تمرینی خاصی شرکت نکردند. جهت گردآوری داده ها از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده گردید؛ بدین ترتیب که به منظور جمع آوری پیشینه و مبانی نظری پژوهش از روش کتابخانه ای و برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد تعارضات زناشویی ثنایی ذاکر و براتی (1387) و خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان (2010) استفاده شد که روایی و پایایی آن ها نیز مورد تایید قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره به کمک نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل (در سطح اطمینان 95 درصد) بعد از تمرینات ورزشی در آب در متغیر خودتنظیمی هیجانی تفاوت معناداری وجود دارد (0/004≥P)، اما در متغیر تعارضات زناشویی تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/141≥P). بنابراین تمرینات ورزشی در آب بر خودتنظیمی هیجانی گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد، اما بر تعارضات زناشویی تاثیر معناداری ندارد. تمرینات ورزشی در آب باعث بهبود خودتنظیمی هیجانی جانبازان می شود؛ لذا بنیاد شهید و امور ایثارگران می تواند از این روش مداخله به منظور ارتقای خودتنظیمی هیجانی جانبازان استفاده نماید.