فضای سایبر و وجه رابطه ‎ای قدرت ملی ایران

تحولات مربوط به انقلاب در فناوری اطلاعات و ارتباطات زمینه تاثیرگذاری عمیق بر فرماسیون اقتصادی-اجتماعی جوامع و بازصورت‎بندی نظام اقتصاد سیاسی بین‎الملل را فراهم نموده است. دگرگونی‎های ایجاد شده، زمینه‎های اهمیت جنبه‎های ناملموس قدرت را فراهم و اشکال جدیدی از قدرت را وارد صحنه نموده که از جمله مهمترین آن میتوان به قدرت رابطه‎ای اشاره نمود. قدرت رابطه‎ای در فضای ساییر، شکلی از قدرت است که محصول نوع نگاه و سیاست‎گذاری و در نتیجه جهت دهی و بهره‎برداری از این عرصه بوده و بصورت اجتماعی و بین‎الاذهانی برساخته می‎شود. در عصر دیجیتال، ورود شبکه‎های اجتماعی روز بروز بر اهمیت قدرت رابطه‎ای افزوده، بنحویکه از فاکتورهای مهم در تعیین مشروعیت دولتها است. هدف این مقاله عبارتست از بررسی این مساله که در زمانه‎ای که فضای سایبر به کانون قدرت و ثروت تبدیل شده و در پرتو دینامیسم‎های فناوری اطلاعات و ارتباطات، وضعیت قدرت رابطه‎ای جمهوری اسلامی ایران، چه شکلی به خود گرفته است؟ پژوهش جهت نیل به اهداف خود از روش کمی-کیفی بهره گرفته است. مدل بازیگری جمهوری اسلامی ایران مبنی بر شدت بازیگری امنیتی در فضای سایبر، موجبات واکنش اجتماعی منفی کاربران و کاهش قدرت رابطه‎ای کشور را در سطوح ملی و بین‎ المللی فراهم آورده است.