سازه های راهبرد امنیتی اسرائیل در بحران سوریه (2021-2011)

حضور اسراییل در قلب درگیری ها و چالش ‏های امنیتی چندین دهه گذشته خاورمیانه، پیوند عمیقی میان امنیت ملی اسراییل و تحولات منطقه‏ای ایجاد کرده است. پژوهش حاضر، در پی تجزیه و تحلیل مولفه‎ های تاثیرگذار بر راهبرد امنیتی اسراییل در برابر بحران سوریه در بازه زمانی 2021-2011 است. پرسش اصلی پژوهش این است که «ویژگی‎ های بحران سوریه در بازه زمانی 2021-2011 چگونه بر راهبرد امنیتی اسراییل در برابر این بحران تاثیرگذار بوده است؟» یافته ‎های پژوهش نشان می دهد، «بحران سوریه به دلیل سرایت احتمالی آن به اسراییل از طریق درگیری‎ها در جولان سوریه، مهاجرت آوارگان فلسطینی مقیم سوریه و دروزی‎های سوری به اسراییل، و دستیابی گروه های ضداسراییل به تسلیحات راهبردی سوریه درصورت سقوط دولت اسد، برای اسراییل، نوظهور، غافلگیرکننده و دربردارنده میزان تهدید شدید، ولی زمان پاسخ گویی کافی بود». راهبرد امنیتی اسراییل در این مرحله، مبتنی بر «سیاست دخالت محدود» بود؛ ولی با حضور نظامی ایران و متحدانش برای حمایت از دولت اسد و نقش آن ها در تغییر موازنه به نفع دولت سوریه و استقرارشان در جنوب سوریه در اواخر سال 2016، بحران سوریه برای اسراییل به برنامه ای، پیش‎بینی شده با تهدیدی شدیدتر و زمان پاسخ گویی کافی تبدیل شد و راهبرد اسراییل از دخالت محدود به راهبرد کاملا تهاجمی «جنگ بین جنگ ها» (مبام) علیه ایران و متحدانش در سال های 2017 تا 2021 تغییر یافت که بر ایجاد منطقه حایل در جنوب سوریه و بمباران گسترده و پرتلفات نیروهای ایران و متحدانش در سرتاسر خاک سوریه متمرکز بوده است. روش به کاررفته برای انجام این پژوهش، روش توصیفی تحلیلی بوده و برای گردآوری داده ها نیز از منابع کتابخانه ای و اینترنتی استفاده شده است.