حقوق کودکان در عملیات انتحاری: مطالعه موردی بوکوحرام

در جهان امروز و در شرایطی که لزوم تحقق ارزش های انسانی بیش از پیش در جامعه بین المللی احساس می شود، کودکان می بایست از جمیع حقوق بشری خود و یک زندگی سالم و رو به رشد برخوردار باشند. با وجود این روند سوءاستفاده از کودکان به ویژه در قالب فعالیت های تروریستی و عملیات انتحاری همچنان آهنگی رو به رشد دارد. جامعه بین المللی همراه با سیر تحولات مربوط به تحقق جمیع حق های بشری و در قالب اسناد بین المللی متعدد در تلاش بوده است تا در راستای صیانت از کودکان گام های ارزشمند و تعیین کننده را بردارد. هدف این مقاله با بهره گیری از منابع کتابخانه ای، اینترنتی و اسناد بین المللی، بررسی حقوق کودکان و چگونگی برقراری حمایت های موثر از آن ها در مواجهه با بحران تروریسم و آثار و پیامدهای عملیات انتحاری بر سلامت جسمی و روانی کودک در گستره حقوق بین الملل می باشد.

این تحقیق از نوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می باشد و روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.

ملاحظات اخلاقی: 

در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.

دولت ها، سازمان های بین المللی و نهادهای بین المللی و همچنین گروه های غیر دولتی حقوق بشری در کشورهای توسعه یافته و مدرن می بایست کمک کنند تا جریان حقوق بشری جدیدی در حمایت از اقشار ضعیف تر مثل کودکان، زنان و... ایجاد شود. در نهایت باید پذیرفت که اگرچه دلایل فعالان حقوق بشر و طرفداران توسعه هنجاری در خصوص حقوق کودک سرباز قابل تامل است، اما عدم پیشرفت تلاش ها در این حوزه را می توان به این دلیل دانست که اولا افکار عمومی جهانی هنوز به طور گسترده ای متوجه مساله کودک سرباز نشده است. تجربه نشان می دهد جامعه بین المللی به طور کلی و دولت ها به طور خاص، زمانی که مساله ای به حد بحران برسد و یا فشار افکار عمومی و جامعه مدنی بسیار زیاد باشد، نسبت به توسعه هنجاری در حقوق بین الملل اقدام می ورزند.

استفاده بوکوحرام از کودکان در مناطق مختلف باعث شده که پیامدهای اخلاقی و جسمی و روانی برای کودکان به وجود بیاید. شدت جنایاتی که توسط این گروه صورت گرفته شده است، بیشتر از جنایاتی است که در گذشته توسط گروه های تروریستی و شورشی اتفاق افتاده است. اسناد بین المللی موجود در خصوص حمایت از کودکان مفید هستند، اما این اسناد دارای ضمانت اجرایی قوی و موثر نیستند، برای رفع این نقص دولت ها به عنوان تابعان فعال حقوق بین الملل باید با یکدیگر، همکاری و همبستگی کامل داشته باشند و در این زمینه اقداماتی را انجام بدهند.