پیش بینی میزان استرس تحصیلی با استفاده از نگرش های ناکارآمد و افکار خودآیند با میانجی گری ذهن آگاهی در دانش آموزان

یکی از انواع این استرس ها که مربوط به محیط های آموزشی می باشد، استرس تحصیلی است که سالانه میلیون ها دانش آموز را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی میزان استرس تحصیلی با استفاده از نگرش های ناکارآمد و افکار خودآیند با میانجی گری ذهن آگاهی در دانش آموزان مدارس متوسطه دوم شهرستان تنکابن انجام شد.

روش پژوهش:

 روش پژوهش حاضر همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه دوم شهرستان تنکابن در سال تحصیلی 1400-1399 بودند. تعداد 361 نفر به عنوان نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استرس تحصیلی گادزلا (1991)، پرسشنامه افکار خودآیند هولون و کندال (1980)، فرم بلند مقیاس نگرش های ناکارآمد وایزمن و بک (1978) و پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی بایر و همکاران (2006) بود.  

نتایج حاصل از مدل یابی معادلات ساختاری بیانگر وجود رابطه مستقیم بین نگرش های ناکارآمد و استرس تحصیلی (42/0= β؛ 01/0>P)، وجود رابطه غیرمستقیم بین نگرش های ناکارآمد و استرس تحصیلی ازطریق ذهن آگاهی (17/0-= β؛ 05/0>P)، وجود رابطه مستقیم بین افکارخودآیند منفی و استرس تحصیلی (40/0= β؛ 01/0>P) و وجود رابطه غیرمستقیم بین افکارخودآیند منفی و استرس تحصیلی از طریق ذهن آگاهی (14/0-= β؛ 05/0>P) بود. درنتیجه، مدل پژوهش از نظر شاخص های معنی داری و برازش مورد تایید بود.  

پژوهش حاضر با بررسی ابعاد استرس تحصیلی، افکار خودآیند منفی و نگرش ناکارآمد در دانش آموزان، گامی مقدماتی در راستای ایجاد مدل روان درمانی در آینده برداشته است