ارائه مدل کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران مبتلابه دیابت نوع دو براساس ادراک بیماری و ویژگی های جمعیت شناختی با نقش میانجی رفتارهای خودمراقبتی

خود ناتوان سازی تحصیلی از راهبردهای کمتر شناخته شده ای است که برای تبیین شکست به کار می رود. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دلبستگی به والدین، همسالان و معلمان در پیش بینی خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول بود.

روش پژوهش:

 این پژوهش به لحاظ روش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام دانش آموزان (دختر) مقطع متوسطه اول شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که تعداد آن حدودا برابر با 1840000 بود و برای تعیین حجم نمونه به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 384 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خود ناتوان سازی تحصیلی، سیاهه ی تجدیدنظر شده دلبستگی به پدر و مادر و همسالان و مقیاس دلبستگی به معلم بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه به روش همزمان استفاده شد.

نتایج نشان داده است بین دلبستگی به والدین، همسالان و معلمان (پذیرش و عدم طرد) با خود ناتوان سازی تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (01/0P<). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که دلبستگی به والدین و همسالان در مجموع 56/0 خودناتوان سازی تحصیلی را تبیین می کنند. در این پیش بینی دلبستگی به معلمان نقشی ندارد.

می توان نتیجه گرفت که در پیش بینی خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان، دلبستگی به والدین و همسالان نقش داشته اما دلبستگی به معلمان تاثیری در آن ندارد