پیش بینی پرخاشگری بر اساس شرم درونی شده و مهارت های ارتباطی در مادران دارای فرزند دانش آموز ابتدایی

در سال های اخیر، توجه پژوهشگران حوزه علوم رفتاری بیش از پیش به اهمیت سلامت روانی خانواده و اعضای آن و نقشی که در شکل گیری پویایی جامعه دارند، افزایش یافته است. لذا هدف پژوهش حاضر پیش بینی پرخاشگری بر اساس شرم درونی شده و مهارت های ارتباطی در مادران دارای فرزند دانش آموز ابتدایی می باشد.

این پژوهش توصیفی- همبستگی بوده و در سال 1402 در شهر بندرعباس با جامعه آماری تمامی مادران دارای فرزند دانش آموز ابتدایی انجام شده است. با استفاده از نمونه گیری در دسترس، 222 تن از مادران انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "پرسشنامه پرخاشگری" (Aggression Questionnaire)، "مقیاس شرم درونی شده" (Internalized Shame Scale) و "آزمون مهارت های ارتباطی تجدیدنظر شده" (Communication Skills Test-Revised) بود. روایی محتوا به روش کیفی ابزارها از طریق نظر خواهی از 4 تن از مدرسین گروه مشاوره و روانشناسی دانشگاه هرمزگان تایید شد. پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ بررسی و تایید شد. داده های پژوهش از طریق مراجعه حضوری به مدارس و پاسخگویی مادران واجد شرایط به ابزارها جمع آوری شد. داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 26 تحلیل شد. 

شرم درونی شده، پرخاشگری مادران را به صورت مثبت پیش بینی کرد (001/0> , P56/0=β). همچنین از بین مولفه های مهارت های ارتباطی، فقط مولفه ارتباط توام با قاطعیت، پرخاشگری در مادران را به صورت مثبت پیش بینی کرد (001/0> , P29/0=β). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد 46/0 از کل واریانس پرخاشگری به وسیله شرم درونی شده و ارتباط توام با قاطعیت تبیین می شود.

شرم درونی شده و مولفه ارتباط توام با قاطعیت به عنوان پیش بینی کننده های مهمی برای پرخاشگری مادران دارای فرزند دانش آموز ابتدایی می باشد. لذا پیشنهاد می گردد که روش های آموزشی جهت کاهش شرم درونی شده و ارتقاء مهارت های ارتباطی، به خصوص مولفه ارتباط توام با قاطعیت برای مادران دارای فرزند دانش آموز ابتدایی مورد توجه قرار گیرد.