اثربخشی «درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد» بر حس انسجام معتادین تحت درمان با نگهدارنده متادون

وابستگی به مواد، در جایگاه دومین اختلال روانپزشکی قرار دارد. "درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد" یک درمان رفتاری است که در درمان معتادین تحت درمان با نگهدارنده متادون بهره گرفته می شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی "درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد" بر حس انسجام در بین معتادین تحت درمان با نگهدارنده متادون در سال 1400 بود.

روش انجام پژوهش، نیمه تجربی از نوع پیش و پس آزمون به همراه گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل معتادین تحت درمان با نگهدارنده متادون شهرستان چالوس در تابستان سال 1400 بود. نمونه آماری از مرکز ترک اعتیاد در شهرستان چالوس به صورت در دسترس به تعداد 30 تن از معتادین تحت درمان با نگهدارنده متادون انتخاب شد. سپس با استفاده از شیوه تصادفی ساده از نوع قرعه کشی در 2 گروه ، 15 تن در گروه مداخله و 15 تن در گروه کنترل گمارده شدند. ابزارهای گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه جمعیت شناختی و"مقیاس حس انسجام" (Sense of Coherence Scale) بود. روایی مقیاس سنجیده نشد و به پژوهش های پیشین اکتفا شد. پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ سنجیده شد. "درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد" (Acceptance and Commitment Therapy) طی 8 جلسه 90 دقیقه ای (هر هفته 2 جلسه)، برای گروه مداخله اجرا گردید. داده ها در نرم افزار آماری اس پس اس اس نسخه 22 تحلیل گردید.

"درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد" بر بهبود حس انسجام و زیر مقیاس های قابل مدیریت بودن، قابل درک بودن، در بین معتادین تحت درمان با نگهدارنده متادون اثربخش بوده است (P<0/05).

"درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد" بر حس انسجام و 2 زیر مقیاس های آن تاثیر دارد. پیشنهاد می شود متخصصان سلامت روان در حوزه اعتیاد از درمان فوق بهره جسته و از این طریق در افزایش حس انسجام و سلامت روان معتادین تحت درمان با نگهدارنده متادون تلاش نمایند.