بررسی سلامت روان دانشجویان دانشکده دندانپزشکی مشهد توسط پرسشنامه SCL-90 در سال تحصیلی 1399-1400

سلامت روان دانشجویان دندانپزشکی، به دلیل ارتباط با سلامت جسمانی و روانی بیماران از اهمیت زیادی برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی سلامت روان دانشجویان عمومی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 1399-1400 انجام گرفت.

در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، پرسشنامه SCL-90-R 90 سوالی بین دانشجویان عمومی دندانپزشکی مشهد بصورت کاغذی و آنلاین توزیع شد. وضعیت سلامت روانی هر فرد با توجه به نمره به دست آمده در چهار طبقه تعیین گردید: فاقد اختلال روانی (0-1)، اختلال روانی خفیف (1-2)، اختلال روانی متوسط (2-3) و اختلال روانی شدید (3-4). اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS نسخه 20 و بوسیله آزمون‎های من ویتنی و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‎ ها: 

در این مطالعه، 530 دانشجو مورد بررسی قرار گرفتند که 6/52 درصد (279 نفر) از آن ها زن و 4/47 درصد (251 نفر) از آن ها مرد بودند. در کل، 2/30 درصد دانشجویان (160 نفر) نوعی از اختلالات را داشتند، که از این تعداد، 26 درصد دانشجویان (138 نفر) اختلال جزیی، 8/3 درصد دانشجویان (20 نفر) اختلال متوسط و 4/0 درصد دانشجویان (2 نفر) اختلال جدی داشتند. بدترین وضعیت دانشجویان مربوط به حیطه‎های افکار پارانوییدی، وسواس و اجبار و حساسیت در روابط متقابل و بهترین وضعیت دانشجویان مربوط به حیطه ترس مرضی بود. سلامت روانی دانشجویان دندانپزشکی تنها با جنس آن‎ها رابطه معنی‎داری داشت (01/0=P) ولی با وضعیت تاهل (28/0=P)، محل سکونت (72/0=P) ، نیمسال ورودی (22/0=P) و سال ورود به دانشگاه (96/0=P) رابطه معنی‎داری مشاهده نشد.

نتیجه‎ گیری:

 اکثر دانشجویان مورد مطالعه ما فاقد اختلال روانی بودند، در حالی که حدود یک سوم دانشجویان از اختلالات روانی رنج می‎برند. در زنان به طور معنی‎داری وضعیت سلامت روان بدتری مشاهده گردید. اما بین سایر متغیرها و سلامت روان از نظر آماری رابطه معنی‎داری وجود نداشت.