مقایسه اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک و درمان شناختی- رفتاری بر اضطراب و پرخاشگری افراد دارای وسواس فکری- عملی

وسواس فکری- عملی اختلالی شدید و ناتوان کننده اما قابل درمان است که سیری مزمن دارد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک و درمان شناختی- رفتاری بر اضطراب و پرخاشگری  افراد دارای وسواس فکری- عملی انجام شد.

مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دختران دارای وسواس فکری- عملی در مقطع متوسطه اول و دوم مناطق 1 و 3 شهر تهران در سال 1401 بود، که از بین آن ها 45 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل جایدهی شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های وسواس فکری عملی مادزلی (1977)، اضطراب بک (1988) و پرخاشگری باس و پری (1992) استفاده شد. در گروه های آزمایش 1 و 2 به ترتیب، بسته های درمان شناختی- رفتاری و رفتار درمانی دیالکتیک اجرا شد. تجزیه وتحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 و روش تحلیل واریانس آمیخته چندمتغیری انجام شد.

نتایج نشان داد هر دو روش درمان شناختی- رفتاری و رفتار درمانی دیالکتیک سبب بهبود اضطراب (50/539=F) و پرخاشگری (80/878=F) افراد دارای وسواس فکری- عملی نسبت به گروه کنترل شد (به ترتیب با 12/759- و 12/654- =MD در متغیر اضطراب و 20/446- و 25/609- =MD در متغیر پرخاشگری، 0/05>P)؛ همچنین روش رفتار درمانی دیالکتیک در کاهش پرخاشگری از درمان شناختی- رفتاری موثرتر بود (P<0/05 ، MD=-5/143).

دو روش درمانی شناختی- رفتاری و رفتار درمانی دیالکتیک سبب بهبود سطح اضطراب و پرخاشگری در افراد دارای وسواس فکری- عملی شد؛ بنابراین، با توجه به موثر بودن روش های درمانی، می توان از آن ها به عنوان مداخله روانشناختی موثر جهت کاهش اضطراب و پرخاشگری بهره برد.