بررسی اثر غنی سازی جیره با پروبیوتیک Bacillus subtilis (IS02) بر بقاء، شاخص های بیوشیمیایی و بافت شناسی بچه ماهی نورس کپور دریایی، Cyprinus carpio، در مواجهه با تنش اسمزی

این تحقیق به منظور بررسی اثر افزودن Bacillus subtilis (IS02)   به جیره غذایی بر بقاء، شاخص های بیوشیمیایی و بافت شناسی بچه ماهی نورس کپور دریایی، Cyprinus carpio، در مواجهه با تنش شوری انجام شد. بچه ماهی کپور (میانگین 1/1 گرم) به مدت 15 روز با جیره های غذایی حاوی صفر (شاهد)، 108 × 5/2 (پرو-8) و 109 × 5/2 (پرو-9) cfu/g پروبیوتیک تغذیه و سپس به طور مستقیم به آب لب شور منتقل و پس از 3 و 10 روز نمونه گیری شدند. بقاء در همه تیمارها بالای 96 درصد بود. مقدار رطوبت و پتاسیم بدن تحت تاثیر زمان نمونه برداری بود به این ترتیب که مقدار رطوبت پس از تنش شوری به طور معنی داری کاهش یافت ولی مقدار پتاسیم به طور معنی داری افزایش یافت. سدیم بدن در تیمار پرو-8 در خلال تنش تغییر معنی دار نداشت و تیمارهای پروبیوتیک مقدار کلراید کمتری نسبت به شاهد قبل و بعد از تنش شوری داشتند. افزودن پروبیوتیک به جیره باعث افزایش فعالیت گلوتاتیون ردوکتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، و غلظت گلوتاتیون احیایی شد در حالی که غلظت مالون دی آلدهید را کاهش داد. پروبیوتیک باعث تجمع گلبول های سفید در بافت کلیه شد. آسیب بافتی چشمگیر و مهمی در مقایسه با شاهد در آبشش و کلیه  بعد از تنش شوری مشاهده نشد. این تحقیق نشان می دهد که کپور دریایی نورس توانایی تحمل انتقال مستقیم به آب دریای خزر را بدون غنی سازی جیره با پروبیوتیک دارد. ولی، پروبیوتیک باعث تحریک ایمنی در کلیه، تقویت تنظیم یونی و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی در ماهی می شود که می تواند اثرات مفیدی در شرایط میدانی داشته باشد.