موسیقی نازیسم و واگنر و نظریه جنگ کلاوزویتس در آلمان در زمان جنگ جهانی دوم

آثار و هنر موسیقی در زمان جنگ جهانی دوم برای ملت های درگیر در جنگ، عاملی موثر و انگیزه بخش توصیف شده است. آثار شاخص موسیقی بروز پیدا کرد و یا مورداستفاده قرار گرفت که با هدف استراتژیک آن ها در جنگ هم سو بود و عامل تعیین کننده ای برای نیروهای درگیر در نبرد محسوب می شد. ازآنجاکه این آثار موسیقی مستقیم در ارتباط با پدیده ی جنگ، در زمان ها و جغرافیای مشخص دلالت های معنایی خاصی به خود می گیرند، می توان بررسی و تحلیل این آثار موسیقی را به عنوان عاملی موثر در جنگ، از طریق مفهوم «عامل های اخلاقی» نظریه ی جنگ کلاوزویتس به شکل بدیلی صورت بندی کرد. «عامل های اخلاقی» جنگ منسوب به هنر موسیقی مجموعه ی عناصری است که یک اثر شاخص موسیقی از خلال آن ها همچون ابزاری برای ترسیم «امری مشترک» به قصد مبارزه با طرف دیگر جنگ به عرصه حضور در جامعه می رسد. این مفهوم در مقاله به کار گرفته شده تا نشان دهد چگونه آثار موسیقی همچون نیروهای مسلح در جنگ جهانی دوم با هدف مشترک معینی حضور پیدا کرده اند تا نقشه های استراتژیکی را به سرانجام برسانند. چیزی که تمام فضای موسیقیایی موجود را تحت تسلط خود درآورده بود. نقطه نظر این مقاله محدود به آلمان در زمان جنگ جهانی دوم شده است، موقعیتی که اپراهای واگنر به آثار شاخص موسیقیایی هیتلر و حزب نازیسم تبدیل شدند، چیزی که به هیچ وجه اتفاقی نبود. آن ها از لحظه ی تاسیس حزب خود فرآیند «نازی سازی» را در موسیقی پیش گرفتند و از این زمان جریانات موسیقیایی که با دستورالعمل های آن ها سازگار نبود، در این مسیر حذف شد و «بی ارزش» یا «مطرود» نام گرفت. با شروع جنگ جهانی دوم، طرفداران حزب نازیسم درراستای جنگی که فرمانده هایشان با هدف فتح جهان، نبرد عظیمی را آغاز کرده بودند تا نژاد آریایی بر فراز نژادهای دیگر بایستد، باید هویت موسیقیایی خود را با ایجاد اهدافی مشترک برای مردمان و سربازان خود سمت وسو می دادند. دراین میان اپراهای واگنر توانست همچون «عامل های اخلاقی» عمل کرده و دلالت های معنایی هم سو با این اهداف مسلط پیدا کند تا نوید آرمان های مشترک نازیسم را برای مردمان آلمان به صدا درآورد.