اثربخشی درمان هیجان مدار بر الگوهای دلبستگی، الگوهای ارتباطی و سبک زندگی زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی درمان هیجان مدار بر الگوهای دلبستگی، الگوهای ارتباطی و سبک زندگی زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره بود. این پژوهش از لحاظ ماهیت جز تحقیقات کاربردی و از لحاط اجرا جز تحقیقات نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه زوجین دارای همسر ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره (مرکز مشاوره بهشت) شهر اصفهان در سال 1401 بودند. از بین جامعه آماری، 45 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند برگزیده و در دو گروه آزمایشی و کنترل (یک گروه 15 نفری گروه آزمایش و یک گروه 15 نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. پرسشنامه های مورد استفاده این پژوهش دلبستگی هازن و شیور (1987)، الگوهای ارتباطی کریستنسن و سولاوی (1984) و سبک زندگی میلر اسمیت (2003) بود. نتایج با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس، نشان داده شد که با کنترل پیش آزمون سطوح معنی داری همه آزمون ها، بیانگر آن هستند که بین زوجین دارای همسر ناسازگار گروه های آزمایش و گواه متغیرهای الگوهای دلبستگی (ایمن، نا ایمن اجتنابی و نا ایمن دوسوگرا)، الگوی ارتباطی (سازنده متقابل)، الگو ارتباطی (توقع/کناره گیری)، الگو ارتباطی (اجتنابی) و سبک زندگی تفاوت معنی داری مشاهده می شود که میزان تاثیر یا تفاوت برابر با 48/0 می باشد که مربوط به تاثیر درمان هیجان مدار می باشد.