ارزیابی میزان جذب زیستی منگنز توسط اسپیرولینا پلاتنسیس از پساب های صنعتی و مطالعه ژنتیکی ژنهای جذب کننده فلزات سنگین

حذف فلز سنگین منگنز از پساب های صنعتی، برای کارشناسان محیط زیست همواره از موضوعات چالش برانگیز بوده است. مشخص شده است که در تصفیه پساب صنعتی جهت حذف فلزات سنگین می توان از گونه های مختلف ریزجلبک از جمله اسپیرولینا پلاتنسیس بهره گرفت. هدف اصلی این پژوهش کاهش و یا حذف فلز سنگین منگنز از پساب صنعتی کارخانه ها توسط ریزجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس می باشد.

در این تحقیق 8 نوع پساب صنعتی از کارخانجات مختلف جمع آوری شد و بعد از رسیدن جلبک به فاز لگارتیمی مجاورسازی با پساب های صنعتی صورت گرفت. سپس غلظت فلز منگنز، میزان جذب فلز و درصد کارایی پاکسازی ریزجلبک به وسیله سنجش جذب اتمی انجام شد. همچنین، برای توالی یابی نوکلیوتیدی ژن زیراحد آلفافیکوسیانین از ریزجلبک اسپیرولینا، آنزیم های برشی طراحی شد. سپس برای تایید آغازگرها از نرم افزار Clonewin استفاده شد و قطعه مورد نظر به صورت مجازی درون ناقل بیانی قرار گرفت.

نتایج ارزیابی جذب اتمی نشان داد که پس از مجاورسازی اسپیرولینا با پساب های صنعتی به مدت یک ساعت، کاهش معناداری در حجم فلز سنگین منگنز اتفاق افتاد که با افزایش مدت زمان مجاورسازی به میزان 3 ساعت، جذب زیستی بیشتری توسط اسپیرولینا از پساب های صنعتی صورت گرفت. همچنین نتیجه توالی ژن زیرواحد آلفافیکوسیانین، 100٪ همولوژی با توالی ژن زیرواحد آلفافیکوسیانین موجود در بانک ژن را نشان داد.

بنابراین، اسپیرولینا پلاتنسیس توانایی جذب فلز منگنز در پساب صنعتی حاصل از کارخانجات را دارد و جهت همسانه سازی و بیان ژن های زیرواحدآلفا می توان از ناقل های بیانی متفاوت استفاده کرد.