شناسایی و اولویت بندی نیازهای آموزشی سالمندان ایرانی

هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی نیازهای آموزشی سالمندان ایرانی به عنوان پیش نیاز هرگونه مداخله آموزشی بود.

پس از دریافت کد اخلاق و رضایت آگاهانه از مشارکت کنندگان از روش های کیفی مصاحبه و تحلیل محتوا جهت شناسایی و روش دلفی جهت اولویت بندی نیازها استفاده شد. برای این منظور سه گروه هدف جهت مصاحبه، تعیین شدند: 1. متخصصان حوزه های مرتبط با آموزش و سالمندان، 2. اطرافیان سالمندان و 3. سالمندان. نمونه گیری هدفمند ناهمگون تا رسیدن به تنوع حداکثری و مصاحبه ها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافتند و نمونه نهایی 45 نفر را شامل شد.

با تحلیل محتوای متن مصاحبه ها به روش استربرگ نهایتا 13 مضمون شناسایی شد که جهت اولویت بندی با استفاده از روش دلفی در اختیار مشارکت کنندگان قرار گرفت. اولویت بندی پس از 2 مرحله با توافق 96 درصد به پایان رسید و نیازها به ترتیب عبارت بودند از: 1. مهارت های ارتقای سلامت جسمانی، 2. مهارت مدیریت احساسات و هیجانات منفی، 3. خودشناسی، 4. احساس رضایت، 5. مهارت برقراری روابط بین فردی و مهارت های خودآموزی.

با افزایش سن، سلامت جسمانی و توانایی مدیریت احساسات و هیجانات کاهش می یابد و با محدود شدن دایره اطرافیان به علت بازنشستگی یا فوت، سلامت اجتماعی نیز در معرض تهدید قرار می گیرد. شناخت صحیح سالمندی و کسب مهارت های خودآموزی از عناصر کلیدی جهت فایق آمدن بر چالش های این دوران است. در همین راستا مراکز آموزشی سالمندان قادرند در کنار دانش و مهارت های لازم جهت مدیریت سلامت جسم و روانی که در اختیار سالمندان قرار می دهند، زمینه برقراری تعاملات سالم اجتماعی سالم را نیز فراهم کنند.