جایگاه جامعه گرایی و فردگرایی در قوانین با نگاهی بر اخلاق و حقوق شهروندی

حقوق شهروندی در کنار توجه ویژه به فردگرایی، ناظر به مجموعه ای از ارزش ها مانند مساوات طلبی، آزادی، مردم سالاری است که نفع جمعی را در پی دارد. اگر در جامعه ای حقوق و اخلاق شهروندان نهادینه نشده باشد، رابطه مردم و حاکمیت دچار تزلزل می شود بنابراین ، موضوع اخلاق و حقوق شهروندی در قوانین مورد توجه قرار گرفته اند. در پژوهش حاضر هدف بررسی جایگاه جامعه گرایی و فردگرایی در قوانین شهرداری با نگاهی بر اخلاق و حقوق شهروندی است.

حقوق شهروندی شاید در ابتدا این طور به نظر برسد که ناشی از فردگرایی است اما در اصل به سمت جامعه گرایی کشش دارد. در این بین قوانین شهرداری می بایست منعکس دهنده اخلاق و حقوق شهروندی باشد. بر اساس ماده 1 منشور حقوق شهروندی اداره شایسته امور کشور بر پایه ی قانون مداری، کارآمدی، پاسخگویی، شفافیت، عدالت و انصاف توسط همه مسیولین و کارکنان دستگاه های اجرایی الزامی است. در حال حاضر قوانین شهرداری با چالش هایی چون: عدم تطابق حقوق و تکالیف متقابل شهروندان و شهرداری، عدم حضور شهروندان در فرایند تهیه، بررسی و تصویب برنامه های توسعه شهری (طرح های جامع، تفضیلی و...)، فقدان راهکارهای جلب مشارکت شهروندی، فقدان مدیریت واحد شهری روبرو است. در اکثر موارد مشاهده شده که رویکرد شهرداری به سوی جامعه گرایی می باشد.