زیست اخلاقی از دیدگاه عبدالرحمان جامی (با نگاهی بر کتاب هفت اورنگ)

ادبیات مکتوب هر سرزمین مشعل پر نور خرد و دانش گذشتگان فرا راه حال و آینده است ودر میان سرزمین های مختلف، ادبیات کهن ایران زمین به عنوان یکی از بهترین آثار مکتوب ادبیات جهان دارای جایگاه ویژه ای ست. توجه به مضامین معنوی و مولفه های اخلاقی در رفتارهای فردی و اجتماعی، از راه های دستیابی به کمال است و این دلیلی است که شاعران و نویسندگان بزرگ پارسی زبان در اشعار و آثار خود به اخلاقیات توجه بسیاری نشان داده و آنها را  بر آن داشته تا پرداختن به مقوله ی حکمت عملی و اخلاق را مورد توجه خویش قرار دهند. یکی از ادبای ایران زمین که توجه ویژه ای به مقوله اخلاق داشته است عبدالرحمان جامی است. از این رو، پژوهش حاضر به دنبال بررسی زیست اخلاقی از دیدگاه عبدالرحمان جامی است و برای دستیابی به این هدف کتاب هفت اورنگ جامی را به شکل خاص مورد بررسی قرار داده است. 

جامی همچون عارف و موعظه گر دینی سعی کرده تعالیم دینی و اخلاقی را به مخاطب بیاموزد و همچون یک جامعه شناس در اجتماعش ظاهر شده و سعی دارد تعالیم و آموزه های اخلاقی را به مخاطبش منتقل کند. به طور کلی مفاهیم اخلاقی و تربیتی اصلی اشعار جامی در هفت اورنگ عبارتند از: اخلاص، ادب، انسانیت، دوری از حسد و بخل، تواضع، جوانمردی، جود و بخشش، حسن خلق، راستی و صداقت ، صبر، دوری از طمع ورزی، عدل، عفو و بخشش، علم دوستی و دانش افزایی، ورع و پرهیزکاری و وفای به عهد و تعهد است.