بررسی تاثیر نانو کامپوزیت روی اکسید و عصاره زنجبیل بر میزان گلوکز و هموگلوبین (HbA1c) پلاسمای خون درموش های صحرایی نر دیابتی شده

دیابت یک بیماری عود کننده است که در نتیجه فقدان انسولین یا مقاومت در برابر ظرفیت کامل آن تعریف می شود. این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره زنجبیل، نانوذرات روی اکسید و نانوکامپوزیت روی اکسید-عصاره بر شاخص های HbA1c و قند خون ناشتا (FBS) در موش های صحرایی نر دیابتی انجام گرفت.

نانوذرات روی اکسید بر اساس روش سل-ژل و عصاره زنجبیل به روش سوکسیله سنتز شدند. سپس نانوکامپوزیت روی اکسید-عصاره سنتز و با تست های تاییدی شناسایی شد. موش های صحرایی نر ویستار با میانگین وزن (20±250 گرم) توسط تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (mg/kg 60) دیابتی شدند و سپس تیمارهای لازم به روش گاواژ در یک دوره 30 روزه انجام گرفت. بعد از اتمام دوره و پس از 8 ساعت محرومیت از غذا، اندازه گیری میزان هموگلوبین گلوکوزیله (HbA1c) و همچنین میزان قند خون ناشتا (FBS) از نمونه های خونی جمع آوری شده، انجام پذیرفت.

نتایج تحقیق نشان داد که از بین تمامی تیمارها، نانوکامپوزیت روی اکسید-عصاره در غلظت پایین (mg/kg10+ 100) توانایی بالایی در کاهش شاخص های قند خون دارد که این توانایی نسبت به سایر گروه های تحت تیمار از نظر آماری معنی دار بود (05/0<p).

نانوکامپوزیت روی اکسید-عصاره در غلظت پایین برای کنترل و کاهش قند خون در موش ها موثر بود. لذا با توجه به شباهت فیزیولوژیکی بدن انسان و موش، به عنوان یک مکمل جهت کاهش قند خون در افراد دیابتی پیشنهاد می گردد.