ارزیابی مولفه های ناسازگار «معماری خانه» در چهار دهه اخیر، با رجوع به دیدگاه ساکنان خانه ها در بافت میانی شهر کرمانشاه

یکی از اصلی ترین مسایل در زمینه معماری، ارزیابی روند زندگی پس از ساخت است که میزان توفیق یک اثر معماری را در نسبت با ساکنان آن مشخص می کند. حال اگر این ارزیابی در اجزاء خانه هایی که به صورت الگو در دوره های مختلف تکرار شده اند انجام شود؛ می تواند کمک کننده به شکل گیری خانه هایی با هماهنگی بیش‎تر با ساکنانش در آینده باشد. ارزیابی ناسازگاری های ایجادشده در اجزاء و مولفه های سازنده خانه که از طریق پژوهش های جزءنگر به دست آمده است در جریان واقعی زندگی از طریق قیاس میان وضع موجود با وضع مطلوب خانه از نگاه ساکنان. از نظر ماهیت ترکیبی، از نوع کاربردی، توصیفی- تحلیلی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها، مطالعه کتابخانه ای و پژوهش میدانی می باشد. در این راه برای گردآوری داده ها از پرسش نامه استفاده شده است. جمعیت آماری شامل 950 خانواده ساکن در بافت میانی شهر کرمانشاه است. طبق فرمول کوکران، 273 نفر از این جمعیت به عنوان حجم نمونه انتخاب شده اند که طی تابستان 1400 در این منطقه ساکن بوده اند. تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS انجام شده است. نتایج به دست آمده از نسبت آزمون T تک نمونه ای، مقدار معنادهی SIG و میانگین فراوانی داده ها، در قیاس میان وضع موجود و وضع مطلوب نشان می دهد که در اجزاء خانه ها، ناسازگاری هایی وجود دارد که در دهه های مختلف متفاوتند. همچنین بر اساس پاسخ ساکنان می توان نتیجه گرفت که ممکن است خانه به واسطه تمامیت آن برای ساکنان خود مطلوب تلقی گردد، حتی اگر در برخی اجزا نامطلوب باشد. از قیاس میان اجزا خانه در دهه های مختلف به 11 معیار ناسازگاری در خانه ها خواهیم رسید؛ ایجاد فضا بدون در نظر گرفتن رفتارهای ساکنان، عدم ارزش گذاری فضاها، حذف فضاهای واسط، مکلف بودن، عدم ماندگاری، فقدان پیوند با زمینه، ضعف کنترل داشتن، از بین رفتن منظرگاه، کاهش تنوع فضایی، کاهش تنوع خانه ها و مسایل اقتصادی از آن ها هستند.