تعیین تجزیه پذیری شکمبه ای ضایعات طبق آفتابگردان و تاثیر سطوح مختلف آن بر قابلیت هضم، فراسنجه های خونی و فعالیت جویدن بره های پرواری افشاری

آفتابگردان یک محصول روغنی است اما خود گیاه و ضایعات آن به‎عنوان علوفه دام استفاده می‎شود. این پژوهش جهت بررسی جایگزینی ضایعات طبق آفتابگردان با کاه گندم انجام شد.

این پژوهش در قالب دو آزمایش صورت گرفت. در آزمایش اول جهت تعیین تجزیه‎پذیری ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی از سه راس قوچ نژاد دالاق، دارای فیستولای شکمبه‎ای استفاده شد. در آزمایش دوم تعداد 8 راس بره‎ی نر نژاد افشاری با متوسط وزن زنده 4/5±30 کیلوگرم در قالب طرح چرخشی، با تیمارهای صفر، 7، 14 و 21 درصد در جیره مورد آزمایش قرار گرفتند. دراین پژوهش خوراک مصرفی، قابلیت هضم، فراسنجه های خونی، و فعالیت جویدن اندازه‎گیری شد.

نتایج نشان دادکه درصد تجزیه‎ پذیری ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی در زمان صفر به ترتیب  20/41 و 25/59 درصد و 96 ساعت بعد به بالاترین میزان برابر با 73/47 و 46/40 درصد رسید. در این پژوهش مصرف ماده خشک، تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت (0/003=p). جایگزینی طبق آفتابگردان تا حدودی سبب افزایش قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی شد ولی معنی‎دار نبود. تیمارهای حاوی طبق آفتابگردان سبب بهبود ضریب تبدیل خوراک شد ولی تفاوت معنی‎دار نبود. بره‎ هایی که ضایعات طبق آفتابگردان استفاده کرده بودند نسبت به تیمار شاهد، افزایش وزن بیشتری داشتند. هیچ یک از تیمارهای حاوی ضایعات طبق آفتابگردان، تاثیر معنی‎داری بر فراسنجه ‎های خونی بره ها نداشتند. فعالیت خوردن، نشخوار و فعالیت کل جویدن تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت (0/01=p). بیشترین فعالیت نشخوار به ازای هر کیلوگرم الیاف نامحلول در شوینده خنثی، مربوط به تیمار شاهد بود.

به‎طور کلی باتوجه به افزایش وزن روزانه بیشتر تا سطوح 21 درصد در جیره، می‎توان ضایعات طبق آفتابگردان را جایگزین کاه گندم نمود.