نقش میانجی سبک های سازگاری در رابطه سلامت معنوی با رضایت زناشویی پرستاران

رضایت در زندگی زناشویی نقش باارزشی در سلامت روان ایفا می کند و نقش اصلی برای ادامه داشتن حیات یک رابطه به شمار می رود، بر همین اساس بررسی نقش عواملی که منجر به بهبود رضایت زناشویی می شود نیز ضروری به نظر می رسد، بنابراین مطالعه حاضر باهدف تعیین نقش میانجی سبک هایسازگاری در رابطه سلامت معنوی با رضایت زناشویی پرستاران انجام شد.

روش پژوهش توصیفی - همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه پژوهش تمامی پرستاران زن متاهل شاغل در مراکز درمانی دولتی و خصوصی شهر تهران در شش ماه دوم سال 1401 بودند؛ که 409 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و از طریق شبکه های اجتماعی وارد مطالعه شدند. ابراز گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه های سلامت معنوی پالوتزین و الیسون (1982)، سبک های مقابله کالزبیک و همکاران (2006) و رضایت زناشویی هادسون (1992) بودند. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و Amos استفاده شد.

نتایج نشان داد سلامت معنوی بر راهبرد اجتنابی (490/0-=β، 01/0>p) و راهبرد هیجان مدار (471/0-=β، 01/0>p) به صورت منفی و بر راهبرد مساله مدار (537/0=β، 01/0>p) به صورت مثبت تاثیر مستقیم دارند. سلامت معنوی هم به صورت مستقیم (160/0-=β، 01/0>p) و هم به صورت غیرمستقیم (510/0-=β، 01/0>p) و با میانجی گری سبک های مقابله ای بر رضایت زناشویی تاثیر دارد. راهبرد اجتنابی (118/0=β، 01/0>p) و راهبرد هیجان مدار (292/0=β، 01/0>p) به صورت مستقیم بر رضایت زناشویی تاثیر مثبت دارد. راهبرد مساله مدار به صورت مستقیم (587/0-=β، 01/0>p) بر رضایت زناشویی تاثیر منفی دارند.

نتایج نشان داد سبک های مقابله ای در رابطه سلامت معنوی با رضایت زناشویی پرستاران نقش میانجی داشت و نتایج می تواند در جهت آگاهی و بهبود رضایت زناشویی به پرستاران کمک کننده باشد؛ بنابراین، برنامه های توانمندسازی و آموزشی باهدف دانش افزایی در زمینه سبک های مقابله ای و افزایش سلامت معنوی می تواند نقش موثری در بهبود رضایت از زندگی را به همراه داشته باشد.