اثربخشی آموزش خودتنظیمی بر تحمل پریشانی و درگیری تحصیلی دانش آموزان افسرده

با توجه به پیامدهای افسردگی در وضعیت تحصیلی (درگیری تحصیلی) و فردی (تحمل پریشانی)، توانمندسازی دانش آموزان ضروری است، لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش خودتنظیمی بر تحمل پریشانی و درگیری تحصیلی دانش آموزان افسرده انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهر زاهدان در سال تحصیلی 1400-1399 بود؛ که از بین آن ها تعداد 30 نفر واجد شرایط به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره (آزمون و کنترل) قرار گرفتند. هر دو گروه به پرسش نامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) و درگیری تحصیلی ریو و تسنگ (2011) پاسخ دادند. گروه آزمون به صورت گروهی آموزش خودتنظیمی زیمرمن و پونز (1990) را در 8 جلسه 60 دقیقه ای در دو ماه دریافت کردند و گروه کنترل آموزشی ندید. تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد.

نتایج نشان داد که با کنترل نمرات پیش آزمون، در گروه های آزمون و کنترل، آموزش خودتنظیمی موجب افزایش تحمل پریشانی و درگیری تحصیلی دانش آموزان افسرده شد (01/0>P).

بر اساس یافته های پژوهش حاضر، آموزش خودتنظیمی می تواند به عنوان یک مداخله موثر بر ارتقای تحمل پریشانی و درگیری تحصیلی دانش آموزان افسرده مورداستفاده قرار گیرد.