بررسی تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر فرسودگی شغلی مراقبان شاغل در مراکز جامع سلامت شهر سنندج

با وجود نقش مهم مراقبان سلامت در شکل گیری رفتارهای بهداشتی جامعه، فرسودگی شغلی در ابعاد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و درگیری در این مشاغل بالا است. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر فرسودگی شغلی مراقبان سلامت شاغل در مراکز جامع سنندج انجام شده است.

این مطالعه ی تجربی در سال 1397 در شهر سنندج واقع در غرب ایران انجام شد. 132 نفر به روش سرشماری و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (66 نفر) و گروه کنترل (66) قرارگرفتند. ابزار گردآوری ‏داده ها شامل مشخصات دموگرافیک و پرسش نامه ی 25سوالی فرسودگی شغلی مسلش بود. آموزش در گروه آزمون در ده جلسه یک ونیم ساعته (در هر هفته دو جلسه) به صورت ‏سخنرانی، پمفلت و بحث گروهی با محتوای ارتقای مهارت های ارتباطی اجرا شد. داده ها با استفاده از نرم افزار ‏SPSS ‎‏ نسخه ی 24 و آزمون های هم بستگی، تی زوجی، تی مستقل و انوا آنالیز شدند.

در این مطالعه 66 نفر (57 زن، 9 نفر مرد) با میانگین سنی 85/7 ±85/36 سال در گروه آزمون و 66 نفر (11 مرد و 55 زن) با میانگین سنی 3/7 ±95/36 در گروه کنترل از مراقبان سلامت شرکت کردند. قبل از آموزش، گروه مداخله و گروه کنترل از لحاظ ویژگی های دموگرافیک (سن، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل، وضعیت استخدامی) و نمرات ابعاد فرسودگی شغلی مشابه بودند (5/0< P‏ ‏). ولی سه ماه بعد از مداخله، میانگین و انحراف معیار نمرات خستگی عاطفی، مسخ شخصیت، درگیری و عملکرد شخصی در گروه مداخله به طور معنی داری افزایش یافت (05/0‏P <‎‏).

یافته های مطالعه نشان داد طراحی و اجرای برنامه های آموزشی به منظور بهبود مهارت های ارتباطی می تواند در کاهش فرسودگی شغلی در ابعاد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و درگیری و افزایش عملکرد شخصی و سلامت مراقبان سلامت موثر باشد.