تاثیر تمرین تناوبی شدید با تناوب های کوتاه و ریکاوری غیرفعال بر آمادگی قلبی-تنفسی و کیفیت زندگی وابسته به سلامتی مردان مبتلا به پرفشاری خونی و تنگی عروق کرونر پس از مداخله ی کرونری از راه پوست

کیفیت زندگی و ظرفیت عملکردی در بیماران عروق کرونر کاهش می یابند. بر اساس نتایج مطالعات، تمرین تناوبی شدید در بهبود ظرفیت عملکردی نسبت به تمرین تداومی با شدت متوسط برتری دارد. سلامت روان به همان اندازه ی سلامت جسمانی مهم است؛ با این حال، مطالعات بسیار اندکی تاثیر تمرین تناوبی شدید را بر کیفیت زندگی بررسی کرده اند. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین تناوبی شدید با تناوب های کوتاه و ریکاوری غیرفعال بر آمادگی قلبی-تنفسی و کیفیت زندگی وابسته به سلامتی بیماران قلبی بعد از آنژیوپلاستی انجام گرفت.

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده است. تعداد 24 بیمار مرد مبتلا به پرفشاری خونی و تنگی عروق کرونر پس از آنژیوپلاستی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی، به دو گروه مساوی 12نفره، شامل یک گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته، پروتکل تمرین تناوبی شدید با تناوب های کوتاه و ریکاوری غیرفعال را اجرا کرد (30 ثانیه فعالیت و 30 ثانیه استراحت) و در گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت. هر دو گروه آزمون استورردیویس، آزمون بورس و پرسش نامه ی کیفیت زندگی SF-36 را قبل و بعد از مداخله تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون ANCOVA و تی وابسته تجزیه وتحلیل شدند (05/0< P).

پس از هشت هفته تمرین تناوبی شدید به شیوه ی تناوب های کوتاه و ریکاوری غیرفعال، نتایج پژوهش گویای افزایش معنی دار اکسیژن مصرفی اوج (002/0= P) و بهبود تمامی شاخص های کیفیت زندگی بیماران است (05/0≤ P).

نتایج حاکی از آن است که تمرین تناوبی شدید به شیوه ی تناوب های کوتاه و ریکاوری غیر فعال، پتانسیل بالقوه ای برای بهبود وضعیت اکسیژن مصرفی اوج و تمامی شاخص های کیفیت زندگی بیماران قلبی بعد از آنژیوپلاستی دارد.