بررسی میزان تعارض کار-خانواده، تاب آوری و ترک شغل پرستاران شاغل در بیمارستان نظامی شهر بیرجند در دوران همه گیری کووید19

اپیدمی کرونا به عاملی نگران کننده برای کادر درمان، به خصوص پرستاران تبدیل شده است. با وجود اپیدمی کرونا، فشار کاری پرستاران افزایش یافته است که خود می تواند باعث تعارض کار-خانواده، کاهش تاب آوری و به دنبال آن، ترک شغل در این قشر شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان تعارض کار-خانواده، ترک شغل و تاب آوری پرستاران بود.

این مطالعه ی توصیفی مقطعی در سال 1400 تا 1401، روی 90 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان نظامی شهر بیرجند انجام شد. پرستاران بر اساس داده های سرشماری و معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه ی اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه های تعارض کار-خانواده کارلسون، ترک خدمت کیم و تاب آوری کانر کونور و دیویدسون بود. تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS.V21 و با استفاده از شاخص های میانگین، انحراف معیار، توزیع فراوانی نسبی و مطلق و آزمون های آماری کولموگروف اسمیرنوف، من ویتنی و هم بستگی اسپیرمن صورت گرفت.

نتایج نشان داد که بیش از نیمی از شرکت کنندگان مرد (3/53 درصد) و بیشترشان متاهل (8/87 درصد) بودند. میانگین نمره ی تعارض کار-خانواده 14/9 ± 22/41 (متوسط رو به پایین)، ترک شغل 2/11 ± 86/38 (در حد متوسط) و تاب آوری 02/12 ± 7/74 (در حد بالا) بود. نتایج آزمون من ویتنی یو نشان داد که ترک خدمت در جنس مذکر، افراد مجرد و افراد ساکن حومه ی شهر بیشتر و تاب آوری در جنس مذکر، افراد ساکن شهر و سن بالاتر، بیشتر است.

در طول شیوع ویروس کرونا، پرستاران شاغل در این بیمارستان سطوح متوسطی از تعارض کار و خانواده و سطوح بالایی از تاب آوری را تجربه کردند که این نتایج می تواند زمینه ساز شروع مطالعات بیشتر و تشکیل کارگاه های آموزشی در این زمینه باشد.