مقایسه اثربخشی آموزش خودکارآمدی و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب امتحان و تعلق به مدرسه در دانش آموزان پسر

امروزه تحصیل و یادگیری از اساسی ترین فعالیت های زندگی در جوامع مترقی به شمار می رود و بقا و دوام هر جامعه منوط به کسب اطلاعات و به کارگیری آن در زندگی است. هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش خودکارآمدی و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب امتحان و تعلق به مدرسه در دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهر بیرجند در سال تحصیلی 1399- 1400 بود.

روش پژوهش: 

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود که با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری 3 ماهه اجرا شد. از بین مدارس متوسطه دوم شهر بیرجند یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد و با استفاده از نرم افزار G Power  حجم نمونه 78 نفر  در نظر گرفته شد و دانش آموزان به طور تصادفی و با در نظر گرفتن ریزش نمونه  در سه گروه (26 نفر گروه آزمایش خودکارآمدی، 26 نفر گروه مداخله اکت و 26 نفر گروه گواه) قرار گرفتند. داده ها با آزمون تحلیل واریانس انداره گیری مکرر تحلیل شدند.

یافته های پژوهش حاضر نشان داد که آموزش خودکارآمدی و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث کاهش اضطراب امتحان و افزایش سطح  تعلق به مدرسه دانش آموزان نسبت به گروه کنترل می شود (001/0<p). نتایج آزمون بونفرونی نشان داد بین تاثیرگذاری آموزش خودکارآمدی نسبت به آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب امتحان و تعلق به مدرسه تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0<p).

با توجه به تاثیرگذاری آموزش خودکارآمدی و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد در اضطراب امتحان و تعلق به مدرسه در دانش آموزان، مشاوران و درمانگران می توانند از این رویکردها جهت کاهش اضطراب امتحان و همچنین افزایش سطح تعلق به مدرسه دانش آموزان استفاده کنند.