اثربخشی آموزش هوش موفق بر عملکرد تحصیلی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه

آموزش و پرورش به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای یک جامعه است که می تواند زمینه رشد همه جانبه افراد را فراهم کند. به طور کلی پرورش استعدادهای فردی و تحکیم پایه های زندگی جمعی و ایجاد تفاهم میان افراد انسانی در سایه آموزش و پرورش صورت می گیرد. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش هوش موفق بر انگیزش تحصیلی و عملکرد تحصیلی پسران دوره دوم مقطع متوسطه بود.

روش پژوهش: 

پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و شیوه انجام آن نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل و دوره پیگیری سه ماهه بود. از این رو، جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم مقطع متوسطه بود که به علت مشکلات تحصیلی به یک مرکز مشاوره خصوصی در منطقه 7 تهران مراجعه کرده بودند و به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش (15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. سپس، روی گروه آزمایش بسته آموزشی رویکرد آموزش هوش موفق استرنبرگ (2007) اجرا شد. به منظور گردآوری داده ها، ابزار پژوهش شامل پرسشنامه عملکرد و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر (1981) بود. آزمودنی های هر دو گروه در ابتدای پژوهش پرسشنامه ها را تکمیل کرده و سپس، گروه آزمایش طبق آموزش هوش موفق مورد آموزش قرار گرفتند در صورتی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. در بخش توصیفی از جدول های توزیع فراوانی استفاده شده و در بخش استنباطی تحلیل داده ها از تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی و نسخه 26 نرم افزار SPSS استفاده شد.

با توجه به مقدار F و سطح معناداری مقدار به دست آمده در متغیر عملکرد تحصیلی (44/6= F و 002/0 = P) و انگیزش تحصیلی (78/7 = F و 002/0 = P) می توان نتیجه گرفت که مداخله به کار رفته در این پژوهش یعنی آموزش هوش موفق به عنوان متغیر مستقل به طور معناداری باعث وقوع تغییرات در متغیرهای وابسته (عملکرد تحصیلی و انگیزش تحصیلی) شده و این بدان معناست که تغییرات ایجاد شده در متغیرهای وابسته ناشی از اجرای آموزش هوش موفق بود.

بر اساس یافته های موجود می توان نتیجه گیری نمود که از آموزش هوش موفق می توان برای ارتقای وضعیت تحصیلی دانش آموزان استفاده نمود.