مقایسه اثر آموزش خطی و غیر خطی بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان دختر 7 تا 9 سال

مطابق با دیدگاه سیستم های پویا؛ فرآیند یادگیری، پیشروی خطی مداوم رفتار نیست بلکه تغییرات ناگهانی و غیرمداوم در ‏طول زمان است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر آموزش خطی و غیر خطی بر تعادل ایستا و پویای دانش اموزان دختر 7 تا 9 سال ‏بود.

روش شناسی: 

در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، از بین دانش آموزان دختر 7 تا 9 ساله شهر تهران، 30 ‏دانش آموز دختر به روش در دسترس انتخاب و در دو گروه آموزش غیرخطی و آموزش خطی گرفتند. در مرحله پیش آزمون، تعادل ایستا و ‏پویای شرکت کنندگان مطابق با دستورالعمل آزمون ‏MABC-2‎‏ اندازه گیری شد. بعد از اجرای پیش آزمون، گروه ها به اجرای تمرین مورد نظر ‏در هشت هفته و هر هفته 3 جلسه پرداختند. بلافاصله پس از آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس آزمون تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان ‏مجددا اندازه گیری شد. داده ها به روش تی وابسته و آزمون کوواریانس تحلیل شد.

نتایج تحقیق حاضر نشان داد که هم آموزش ‏غیرخطی و هم آموزش خطی باعث بهبود معنی دار تعادل ایستا و پویای دختران 7 تا 9 ساله گردید (05/0‏P ≤‎‏). دیگر نتایج حاکی از تفاوت ‏معنی دار بین گروه آموزش غیرخطی و اموزش خطی در تعادل ایستا و پویا بود و شرکت کنندگان گروه آموزش غیرخطی دارای تعادل ایستا و ‏پویای بهتر بودند.

به طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت آموزش غیرخطی در مدارس در بهبود تعادل ایستا و پویای دانش-‏آموزان دختر تاکید دارد و نتایج تاییدی بر رویکرد قیود محور می باشد.‏