قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت و تاثیرات منفی آن بر حق سلامت

در دهه های اخیر، ایران یکی از موفق ترین کشورها در کنترل سریع جمعیت بوده است، لیکن بنا به نظر جمعیت شناسان از مرحله مطلوب گذشته و وارد مراحل بحرانی شده است. برای جلوگیری از عوارض مختلف اجتماعی و اقتصادی پیری جمعیت، سیاستمداران مصمم شده اند فرزندآوری را افزایش دهند. در این راستا، قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت در سال 1400 تدوین شده است. در این قانون، وظایف متنوعی برای دستگاه های مختلف تعیین گردیده است. این مقاله با هدف بررسی و تحلیل تاثیرات منفی این قانون بر حق سلامت تدوین یافته است.

روش بحث در این مقاله توصیفی تحلیلی است و داده ها با استفاده از منابع کتابخانه ای و مواد قانون فراهم آمده اند.

بخش قابل توجهی از استراتژی های تعریف شده در قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت همچون محدودیت دسترسی به لوازم تنظیم خانواده، ممنوعیت عقیم سازی داوطلبانه، ممنوعیت آموزش، مشاوره و توصیه به غربالگری و دشوارنمودن شرایط سقط درمانی مربوط به وزارت بهداشت بوده و بر سلامت اقشار مختلف و حق سلامت آنان موثر خواهد بود.

محدودیت های قانونی می تواند زمینه ساز خطراتی برای سلامت افراد و جامعه باشد، لذا برای برآوردن حق سلامت مردم لازم است خدمات سلامت باروری و جنسی مجددا برقرار شوند و وسایل تنظیم خانواده در دسترس همگان قرار گیرد.