حریم خصوصی اطلاعاتی کودکان در قوانین داخلی ایران

با توجه به عدم صراحت و شفافیت قانونی در مورد حق حریم خصوصی کودکان به ویژه حریم خصوصی اطلاعاتی کودکان و دیگر اینکه کودکان به دلیل ضعف قوای جسمانی، صغر سن و توانایی در دفاع از خود در معرض خطر بیشتری برای داشتن یک تجربه منفی از نقض حریم خصوصی، از جمله سرخوردگی و ناامیدی، از دست دادن اعتماد به نفس در زندگی اجتماعی (مدرسه و گروه های همسالان)، بزه کاری و قربانی شدن مجدد و حتی برچسب زنی هستند. ما در این تحقیق، به دنبال یافتن این موضوع بوده ایم که با وجود عدم صراحت و شفافیت قانونی در این زمینه، اساسا حمایتی از حق حریم خصوصی اطلاعاتی کودکان در قوانین وجود دارد.

روش تحقیق به صورت توصیفی است و گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای انجام شد.

با تفسیر و تحلیل برخی از قوانین و لوایح داخلی، از جمله قانون اساسی، قانون آیین دادرسی کیفری، قانون حمایت از اطفال و نوجوانان، قانون مجازات اسلامی و لوایح مربوط به حریم خصوصی و پلیس ویژه اطفال متوجه شدیم که این حق به طور ضمنی و در بطن قوانین مختلف برای کودکان و بزرگسالان وجود دارد و در جایی که صریحا از آن حمایت می شود، قانون حمایت از کودکان و نوجوانان است و هرگونه نقض حریم خصوصی را همراه با ضمانت اجرا دانسته است و در سایر موارد به صورت ناقص به حمایت از این حق برآمده است.

هرجا که نیاز به قانونگذاری بوده است، قانونگذاران اقدام به قانون نویسی کرده اند، لیکن برخی از این قوانین دارای ابهام و یا ناقص می باشند که نیاز به اصلاح و تکمیل دارند و به علاوه باید حمایت های بیشتری از کودکان به عمل آید.