ارزیابی فعالیت های ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی عصاره های آبی و هیدروالکلی صمغ گیاه باریجه: در شرایط آزمایشگاهی

گیاهان به دلیل داشتن ترکیبات آنتی اکسیدانی و ضدمیکروبی مختلف، به عنوان منابع ارزشمندی شناخته می شوند. گیاه باریجه یکی از گونه های مهم خانواده چتریان است و در مناطق شرق و غرب ایران پراکنده است. هدف از این مطالعه، بررسی خصوصیات آنتی اکسیدانی و ضدمیکروبی عصاره های آبی و هیدروالکلی صمغ گیاه باریجه می باشد.

روش تحقیق:

 در این مطالعه آزمایشگاهی، میزان ترکیبات فنلی و فلاونوییدی، ظرفیت آنتی اکسیدانی (به روش های قدرت احیاءکنندگی آهن و مهار رادیکال آزاد DPPH) تعیین شد. فعالیت ضدمیکروبی عصاره ها به روش انتشار دیسک، حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندکی (MBC) بر روی برخی باکتری ها مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد و برای مقایسه میانگین های از آزمون تعقیبی چند دامنه ای دانکن استفاده شد.

بیشترین محتوای فنل کل و ترکیبات فلاونوییدی مربوط به عصاره متانولی به ترتیب به میزان 43/2±21/53 میلی گرم گالیک اسید بر گرم وزن خشک و 78/1±42/38 میلی گرم کویرستین بر گرم وزن خشک بود. بالاترین درصد مهار رادیکال های آزاد DPPH و قدرت احیاءکنندگی آهن مربوط به عصاره متانولی به ترتیب به میزان 56/3±43/96 درصد و 012/0±963/1 میکروگرم در میلی لیتر به دست آمد. در فعالیت ضدمیکروبی با استفاده از روش انتشار دیسک و حداقل غلظت بازدارندگی باکتری باسیلوس سوبتیلیس، در هر سه عصاره بیشترین حساسیت را نسبت به دیگر باکتری ها از خود نشان داد.

نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره متانولی صمغ گیاه باریجه دارای فعالیت ضدمیکروبی، پتانسیل آنتی اکسیدانی و محتوای فنلی و فلاونوییدی بالاتری نسبت به عصاره های اتانولی و آبی بود.