تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت زیاد بر تغییرات سطوح انسولین، لپتین و آدیپونکتین در موش های نر دیابتی نژاد ویستار

چاقی در افراد از طریق اختلال در ترشح و بیان آدیپوکین ها باعث برهم خوردن اعمال بیولوژیک و بروز بیماری دیابت نوع 2 می شود. اگرچه نقش ورزش منظم بر پیشگیری از بیماری های متابولیکی گزارش شده است؛ اما مکانیسم ورزش با شدت های بالا هنوز به خوبی شناخته نشده است. لذا در مطالعه حاضر تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت زیاد (HIIT) بر تغییرات سطوح انسولین، لپتین و آدیپونکتین در موش های نر نژاد ویستار بررسی شد.

روش تحقیق: 

در این مطالعه تجربی 20 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار 10-8 هفته به طور تصادفی به چهار گروه (1) کنترل سالم، (2) کنترل دیابت نوع 2، (3) تمرین و (4) دیابت-تمرین تقسیم شدند. دیابت نوع 2 با رژیم غذایی پرچرب به همراه تک دوز دوزmg/kg 35 استرپتوزوتوسین (STZ) القا شد. موش های گروه های تمرین و دیابت-تمرین به مدت هشت هفته HIIT (دویدن با شدت 95-85 % سرعت بیشینه، فواصل 10-4) انجام دادند. سطوح انسولین، آدیپونکتین و لپتین در سرم اندازه گیری شد. ارزیابی مدل هومیوستاز برای مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، ارزیابی مدل هومیوستاز برای مقاومت به انسولین بتا (HOMA-β) و شاخص بررسی کمی حساسیت به انسولین (QUICKI) برای ارزیابی مقاومت و حساسیت به انسولین محاسبه شد.

دیابت باعث کاهش سطح انسولین، آدیپونکتین و لپتین در سرم شد. HIIT اختلالات ناشی از دیابت را معکوس کرد. همچنین HOMA-IR، HOMA-β و QUICKI در گروه های دیابت-تمرین بهبود یافتند.

در مجموع، نتایج ما تایید کرد که دیابت اثرات نامطلوبی بر شاخص های سرمی لپتین، آدیپونکتین و انسولین دارد و تمرین HIIT می تواند این اختلالات را بهبود بخشد.