بررسی تاثیر ایمونوتوکسین نوترکیب حاوی سم ریسین بر روی بیان ژن های آپوپتوزی BAX و BCL-2 در رده های سلولی سرطان کلورکتال و پستان

 بیماری سرطان به طور عمده به دلیل اختلال در تنظیم مرگ سلولی برنامه ریزی شده است. از طرفی بیان بیش از حد[1] EGFR بر روی سطح بسیاری از سلول های بدخیم ثابت شده است. از این رو ایمونوتوکسین[2] بر علیه EGFR، که حاوی یک آنتی بادی یا یک قطعه از آنتی بادی متصل شده به یک مولکول سمی است، از قابل اعتمادترین راهبردها برای درمان سرطان است. در اینجا ما تاثیر یک مولکول جدید ایمونوتوکسین حاوی سم ریسین[3] بر روی سطح mRNA دو مولکول اصلی آپوپتوز در رده های سلول های سرطانی را بررسی کردیم.

  تاثیر مولکول ایمونوتوکسین [M1] [s2] و اجزاء آن شامل سم ریسین و قطعه آنتی بادی بر روی سطح mRNA[M3]   ژن های پروآپوپتوتیک BAX[M4]  و آنتی آپوپتوتیک BCL-2 و ژن گیرنده EGF، در رده سلول های سرطان پستان MDA-MB-468 و کلورکتال HCT116 با استفاده از [4](qRT-PCR) انجام شد. از گلیسرآلدیید 3- فسفات دهیدروژناز به عنوان ژن مرجع استفاده شد.

  تیمار[M5]  با ایمونوتوکسین موجب افزایش معنی دار (05/0>P) بیان ژن  BAX  و کاهش بیان ژن های EGFR و BCL-2  و القاء آپوپتوز شد. هم چنین سم ریسین باعث کاهش معنی دار BCL-2 و عدم افزایش معنی دار BAX در سلول های سرطانی و کاهش معنی دار EGFR تنها در سلول های سرطان پستان شد. بخش scFv[5] تغییرهای معنی داری بر بیان ژن ها نداشت.

 نتایج نشان داد که پروتیین نوترکیب پانیتومومب-ریسین، می تواند کاندید مناسب برای درمان سرطان هایی با بیان بیش از حد عامل رشد اپیدرمی به وسیله القاء مسیر آپوپتوز باشد.