مقایسه تطبیقی برخی از آثار معماری کریم طاهرزاده بهزاد و حسین شیخ زینالدین در بر خورد با سنت

یکی از معضالت معماری معاصر ایران، برخورد با سنت میباشد لذا معماران برجسته سه نسل اخیر معماری معاصر روش شخصی در طراحی آثارشان برگزیده اند. مقاله حاضر با روش تحلیل محتوا و استدلال منطقی، به مقایسه تطبیقی آثار برجسته کریم طاهرزاده بهزاد از معماران نسل اول و حسین شیخ زین الدین از معماران نسل دوم معاصر، از جنبه برخورد با سنت پرداخته است. این پژوهش نشان میدهد که هر دو معمار، از شیوه ای شخصی در بهره گیری از سنت برخوردارند، بطوری که، علی رغم ارزش والای توجه به مفاهیم و صفات فضاهای معماری تاریخی، به دلیل عدم تفکیک فضایی عمیق در معماری تاریخی ایران، حاصل بازتعریف معاصر آثار این معماران از سنت ناواضح می باشد که جهت درک مقصود واقعی معمار، نیاز به توضیح داشته و در بسیاری از موارد این تفاسیر قصد توجیه ایده اولیه طرح را دارد. بهزاد ردپای سنت را در آثار خود بروز داده، اما تفسیر این رد پا به راحتی در آثار وی ملموس نیست. زین الدین نیز درآثارش، معماری با ظاهری مدرن اما دارای مفاهیم سنتی بکار برده است. وی علی رغم برخورداری از افکار مدرنیسم، نهایتا کار خود را ایرانی وار کرده و هویت زبانی خود را براساس سنت ابراز نموده است. البته رد پای سنت در آثار زین الدین بیش از بهزاد مشهود می باشد.