اثرات ضد آپوپتوز مینوسیکلین بر سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین در رت های نر نژاد ویستار

دوکسوروبیسین یک داروی شیمی درمانی موثر است؛ اما کاربرد این دارو به علت سمیت قلبی وابسته به دوز محدود شده است. فعال شدن مسیرهای آپوپتوز در بافت میوکارد نقش مهمی در سمیت قلبی دوکسوروبیسین دارد. مینوسیکلین یک آنتی بیوتیک از دسته تتراسیکلین ها است که دارای اثرات ضد آپوپتوز است. در این مطالعه اثرات محافظتی آن در برابر سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین در رت های نر بررسی شد.

42 راس رت نر بالغ به گروه های کنترل (نرمال سالین)، دوکسوروبیسین (2/5 میلی گرم بر کیلوگرم)، مینوسیکلین (45 و90 میلی گرم بر کیلوگرم) و درمان (دوکسوروبیسین + مینوسیکلین 45 و 90 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. مینوسیکلین یک بار در روز به مدت 3 هفته به صورت داخل پریتوین تزریق شد. کسر تخلیه (EF) و کسر کوتاه شدگی (FS) با استفاده از روش اکوکاردیوگرافی، فعالیت آنزیم های کاسپاز 3/7 با روش بیوشیمیایی و میزان بیان ژن های Bax و Bcl-2 با روش  Real- time PCR اندازه گیری شد.

در گروه های درمان با مینوسیکلین(45 و 90 میلی گرم بر کیلوگرم) فعالیت آنزیم های کاسپاز 7/3و بیان ژن Bax به میزان قابل ملاحظه ای کمتر و میزان EF، FS و بیان ژن Bcl-2 به میزان قابل ملاحظه ای بیشتر از گروه دوکسوروبیسین بود.

مینوسیکلین سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین را کاهش می دهد. اثرات ضد آپوپتوز مینوسیکلین احتمالا نقش مهمی در این اثرات محافظتی دارد.